یادداشت|اربعین ،تپش همیشگی دلهای عاشق
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از بیرجند، از ما اگر بپرسند شما را با چه میشناسند، بیدرنگ میگوییم: ما را با حسین (ع) میشناسند. با اشک بر محرم، با علمهای برافراشته، با «یا حسین» گفتنهای بیمقدمه در دل هیاهو، با نذر چای ساده در خیمهای کوچک، و با پیادهرویِ دلهایی که کربلا را از راه دور میجویند.
اربعین، فراتر از یک تاریخ، نقطه اوج معرفت و مبدأ حیات دوباره نهضت حسینی است. نه یک مناسبت، که یک جریان است. جریانی که دل را تکان میدهد، اشک را جاری میکند و جان را از خاک به افلاک میبرد. اربعین یعنی امتداد عاشورا؛ یعنی وقتی زینب (س) هنوز ایستاده است، و سجاد (ع) هنوز در سکوت، فریاد میکشد.
چه بسیار قدمهایی که در این راه فرسوده میشوند اما در ملکوت ثبت میگردند. چه بسیار دلهایی که جاماندهاند اما دستشان به آستان حسین (ع) رسیده است. زیارت اربعین، نشانه است؛ نشانه مؤمن، نشانه محب، نشانه کسی که حسین (ع) را نه در تاریخ، که در حیات خویش جستوجو میکند.
چهل روز از عاشورا گذشته، اما هنوز داغ کربلا تازه است. چهل عددی رازآلود است؛ از مناجات موسی در طور تا سلوک سالکان، از چلّهنشینی عارفان تا چلچراغ دلهای شکسته. اما در کربلا، چهل روز، نه پایان یک واقعه، بلکه آغاز بیداری است. در اربعین است که کربلا جهانی میشود، و نهضت، جان میگیرد.
پیادهروی اربعین، سلوک عاشقانهایست در میعادگاه خون و ایمان. جایی که خاک بهواسطه گامهای زائران، بهشت میشود. قدم به قدم در مسیر نجف تا کربلا، نه فقط پاست که دل است که پیاده میرود. دلهایی که از قوم و نژاد و زبان گذشتهاند و به حسین (ع) رسیدهاند.
در میان این خیل عظیم، حتی آنان که از قافله جاماندهاند نیز، دلسپردهاند. اگر قدمشان در این مسیر نیست، دلشان هست؛ اگر کف پایشان خاک نجف را لمس نمیکند، اشک چشمشان غبار غم را میشوید. و اینگونه است که اربعین، فقط برای آنان که در مسیرند نیست، که برای آنان است که در دل این راه را گشودهاند.
اربعین، نه فقط یک عدد، که یک پرچم است. پرچمی که شیعه را تعریف میکند. ما را با اربعین میشناسند، با آن عهدی که در دل چهل روز بستهایم. با زینبی که پیام را رساند و سجاد (ع) که ستون خیمه نهضت شد. اینک نوبت ماست…
زیارت قبول، حتی اگر از دور.
پیادهروی قبول، حتی اگر در دل.
و عشق حسین (ع)، مقبول، اگر از صمیم جان.
هاجر فرخ نژاد|خبرنگار
انتهای پیام/258