راهی که از دل‌ها می‌گذرد، با کاروان حسین(ع) شیفتگان اهل بیت هم‌نوا می‌شوند
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از ساری، این حماسه جاماندگان، از جاده‌های خاکی نمی‌گذرد؛ از جاده‌ای می‌گذرد که در دل‌ها کنده شده است.
اربعین تنها یک سفر نیست، یک پیمان است. پیمانی که در مسیر نجف تا کربلا، زیر آفتاب داغ و در ازدحام زائران، تازه می‌شود. اما همه نمی‌توانند در آن جاده‌ی پرغبار قدم بزنند. هزاران نفر در شهرهای خود می‌مانند، اما دلشان همان جا، در کنار عمودهای جاده، می‌تپد. آنها جامانده‌اند؛ ولی نه جامانده از عشق. جامانده‌اند از خاک کربلا، اما نه از هوای آن. و درست همین‌جا، در حیاط خانه‌ها، حسینیه‌ها، و حتی در پیاده‌روهای شهر، حماسه‌ای دیگر آغاز می‌شود؛ حماسه‌ای که در آن، هر قدم به یاد زینب(س) و هر نفس به یاد حسین(ع) برداشته می‌شود.
در محله و شهر بوی چای دارچین و نان تازه پیچیده. چند جوان، پرچم‌های سیاه را می‌آورند و کنار خیابان می‌کارند. پیرمردی با دست‌های لرزان، یک علم بلند را در دل زمین فرو می‌کند و زیر لب می‌گوید: «السلام علیک یا اباعبدالله…».
اینجا خبری از ویزا و مرز نیست، اما دل‌ها بی‌هیچ پاسپورت و بلیت، پرکشیده‌اند. پیاده‌روی جاماندگان، حالا به یک جاده معنوی تبدیل شده؛ جاده‌ای که از کنار مسجد شروع می‌شود، از کوچه‌های باریک محله می‌گذرد و در میدان اصلی شهر پایان می‌یابد.
صدای نوحه، آرام آرام از بلندگوهای کوچک پیچیده بر تیرهای برق شنیده می‌شود. پیرزن‌ها در ایوان خانه‌ها نشسته‌اند و سینی خرما و استکان‌های چای را به دست رهگذران می‌دهند. کودکی با صدای بلند می‌خواند: «کربلا منتظر ماست بیا برویم…» و پدرش لبخند می‌زند؛ انگار این جمله را برای تمام جاماندگان دنیا فریاد می‌زند.
در مسیر، مردی ایستاده که چند سال پی‌درپی زائر بوده، اما امسال به دلیل بیماری نتوانسته برود. چشمانش از اشک خیس است:
«من امسال نتونستم برم، ولی این مسیر رو که میرم، حس می‌کنم هر قدمش یه عموده… همون ستونای بین نجف تا کربلا…»
در انتهای مسیر، همه جمع می‌شوند. پرچم‌های سرخ و سیاه در باد می‌رقصند. مداح نام حسین(ع) را که صدا می‌زند، بغض جمعیت می‌شکند. صدای «لبیک یا حسین» مثل موجی عظیم، از میدان رد می‌شود و تا دورترین خانه‌ها می‌رسد.
اینجا، در این راه کوتاه اما بی‌انتها، جاماندگان هم به زائر تبدیل می‌شوند. اربعینشان شاید جغرافیا نداشته باشد، اما عمقش کمتر از بین‌الحرمین نیست. در اینجا، قدم‌ها خاک کوفه را لمس نمی‌کنند، اما دل‌ها زیر سایه گنبد طلایی حسین(ع) نفس می‌کشند.
و شاید حقیقت اربعین همین باشد؛ جاده‌ای که نه از مرز مهران و شلمچه، بلکه از قلب‌ها عبور می‌کند.
جریان سازی نهضت عاشورا در روایات و سیره معصومین سفارش شده است.
چهلم امام حسین (ع)که در فرهنگ ما به اربعین معروف است پر است از حزن و غم و ماتم. در تمام تکایا وحسینه های مازندران اربعین سیاه پوش و همه مردم به سینه زنی وعزاداری مشغول می‌شوند .
اربعین در فرهنگ و در منابع معتبر شیعی، که مصادف است با روز بیستم صفر به دو اعتبار توجه شده است؛ نخست ، روزی که اسرای کربلا از شام به مدینه مراجعت کردند و دوم روزی که جابر بن عبدالله انصاری، صحابی پیامبر خدا (ص) از مدینه به کربلا وارد شد تا قبر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را زیارت کند.
اعتبار اربعین امام حسین (ع) از قدیم الایام میان شیعیان شناخته شده بوده و هست.
حجت الاسلام عباس نیکزاد، نماینده ولی فقیه در دانشگاه پزشکی بابل به تسنیم گفت: امروزه نهضت عاشورا حقیقتا تبدیل به یک جریان پرشور و حماسی و انقلابی و تاثیرگذار هم از جهت فردی و هم از جهت اجتماعی شده است.
وی افزود: اما باید دانست که این امر به راحتی و ارزانی و اتفاقی حاصل نشده است بلکه محصول طرح و برنامه و تدبیر دقیق و حساب شده از جانب پیشوایان معصوم علیهم السلام است.
نماینده ولی‌فقیه در دانشگاه پزشکی بابل بیان کرد: جریان‌سازی موثر و پرشور نهضت عاشورا عمدتاً با تاکید بر دو امر در روایات معصومان علیهم السلام انجام شده، یکی تاکید فراوان بر گریستن و عزادار بودن برای مصائب وارده بر سیدالشهدا(ع) و اصحاب و یارانش است.
نیکزاد گفت: روایات متواتر بر توصیه به گریستن و گریاندن و حتی حالت گریه گرفتن و بیان ثواب و فضیلت بسیار عظیم و بی‌حد برای آن وارد شده است.
این کارشناس مذهبی بیان کرد: پیشوایان دینی از اهرم گریه و عزاداری به صورت حساب شده توانستند نهضت عاشورا را زنده نگه دارند و آن را تبدیل به یک جریان پرشور عاطفی و احساسی و بلکه حماسی نمایند.
وی عنوان کرد: جالب این است که پیشوایان معصوم علیهم السلام تنها به توصیه و تشویق به گریستن و عزاداری برای امام حسین(ع) بسنده نکرده‌اند، بلکه با سیره عملی خویش به جریان‌سازی گریستن و عزاداری کردن، به صورت جدی اقدام کرده‌اند. امام سجاد(ع) در طول دوره امامت خویش بعد از واقعه عاشورا، به هر مناسبتی پیوسته از وقایع عاشورا یاد می‌کرد و سخت می‌گریست. همین سیره عملی در زندگی امامان بعدی مانند امام باقر و امام صادق و امام کاظم و امام رضا علیهم السلام به وضوح و آشکارا دیده می‌شود.
نماینده ولی‌فقیه در دانشگاه پزشکی بابل بیان کرد: جالب این است که همین سیره عملی در رفتار پیشوایان معصوم حتی قبل از واقعه عاشورا نیز مشاهده می‌شود. روایات حکایت از این دارد که برخی از پیامبران پیشین الهی و نیز پیشوایان معصوم اسلام قبل از واقعه عاشورا با یاد کرد مصائب امام حسین علیه السلام و اصحاب او به شدت می‌گریستند.
نیکزاد با بیان اینکه، نکته قابل توجه و جالب این است که در روایات پیشین و نیز سیره پیشوایان، برای توجیه گریستن و گریاندن برای امام حسین علیه السلام بسیار بر عظمت مصیبت عاشورا و مظلومیت امام و یاران او و بیان جنایات و قساوت‌های دشمن از جمله عهدشکنی و مهمان‌کشی و بستن آب و تشنه نگهداشتن مردان، زنان و اطفال و جداسازی سرها از بدن و بر روی نیزه قرار دادن آنها و تاختن اسب بر بدن پاک سیدالشهدا(ع) و به اسارت بردن زنان و اطفال و گرداندن آنها در مجالس، محافل و غیره تاکید و تصریح شده است، افزود: توصیه و تاکید بسیار فراوان بر رفتن به کربلا به قصد زیارت امام حسین علیه السلام و اصحاب و یاران او است.
وی خاطرنشان کرد: روایات متواتر بر استحباب بسیار مؤکد زیارت امام حسین (ع) و بیان ثواب‌ها و فضیلت‌ها و برکات دنیوی و اخروی بالا و عظیم و حتی فوق حد تصور دلالت دارد.
نماینده ولی‌فقیه در دانشگاه علوم پزشکی بابل تاکید کرد: جالب این است که نه تنها بر زیارت امام حسین در کربلا در طول سال توصیه شده، بلکه در قالب مناسبت‌های مهم دینی در طول سال یکی از مهم‌ترین اعمال و پر ثواب‌ترین آنها در آن مناسبت‌ها، زیارت امام حسین علیه السلام ذکر شده است.
نیکزاد گفت: باز جالب این است که از جانب پیشوایان دینی، متون متعدد و متنوع با بهترین و موثرترین عبارات به عنوان زیارتنامه امام حسین علیه السلام و یاران او انشا شده و در اختیار ما قرار گرفته است.
وی عنوان کرد: زیارت امام، با این متون دقیق و زیبا و جامع، بی شک باعث افزایش تاثیرات زیارت او است.
نماینده ولی‌فقیه در دانشگاه پزشکی بابل بیان کرد: این زیارت‌نامه‌ها نوعاً بر ابراز ارادت، محبت، ولایت قلبی، همدلی، همسویی و همدردی نسبت به امام و اصحاب او و اظهار کینه، برائت، لعن و نفرین نسبت به قاتلان او و نیز بیان عظمت فوق‌العاده مصیبت عاشورا و بیان نائل شدن امام و یارانش به فوز شهادت و بهره‌مندی از کرامت الهی و ابراز تأسف از عدم توفیق برای همراهی با امام و نیل به فوز شهادت و اظهار خرسندی به جهت مصیبت‌زدگی و عزادار بودن خویش برای مصائب امام و یارانش و غیره دلالت دارد.
نیکزاد افزود: پیشوایان دینی که درود و رحمت الهی بر آنها باد با سعی بلیغ و طرح و تدبیر حساب شده با تکیه بر اهرم گریستن و عزاداری برای سید و سالار شهیدان و اصحاب او و نیز توصیه و تشویق عزیمت برای زیارت امام و بیان ثواب و فضیلت بسیار بالا و نیز نشان دادن سیره عملی خویش در این دو مورد، توانستند بر جریان‌سازی نهضت عاشورا اقدام کنند. امروزه با مراسم پرشکوه و فراگیر عزاداری برای امام حسین(ع) در ایام محرم در سراسر عالم و نیز حرکت پرشور و حماسی زیارت امام حسین به ویژه زیارت میلیونی اربعین می‌توان گفت که پیشوایان دینی علیهم السلام در طرح و تدبیر خود برای جریان‌سازی نهضت عاشورا به خوبی موفق شده‌اند.
انتهای پیام/