ناگفته‌هایی از جنایت وحشتناک منافقین در پاوه/ با تکه موزاییک سر مردم را می‌بریدند!
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران در بهمن 1357 به رهبری حضرت امام خمینی (ره)، توطئه‌های استکبار و استعمار علیه نظام نوپای ایران آغاز شد. آن‌ها که تاب تحمل استقلال و آزادی ملت ایران را نداشتند، با تحریک ایادی و عوامل خودفروخته در داخل کشور، به ایجاد ناآرامی و تجزیه‌طلبی در مناطق مختلف کشور دامن زدند. از خوزستان و سیستان و بلوچستان گرفته تا ترکمن‌صحرا و آذربایجان غربی، کانون‌های شورش و اغتشاش شکل گرفت.
در این میان، شهر پاوه در استان کرمانشاه، به دلیل موقعیت استراتژیک و حضور برخی از گروه‌های ضدانقلاب، به یکی از مهم‌ترین کانون‌های بحران تبدیل شد. در مرداد ماه 1358، عناصر ضدانقلاب، به پرچم‌داری حزب منحله دموکرات، با تجمع در مناطق کردنشین غرب کشور، به‌ویژه مهاباد، پاوه و شهرهای اطراف آن، به ایجاد ناامنی و اغتشاش پرداختند. اوج این دسیسه‌ها، محاصره‌ی شهر پاوه بود.
از بیستم مرداد ماه 1358، نیروهای ضدانقلاب با برپا کردن خیمه‌ها در کنار غارهای قوری‌قلعه، راه‌های ارتباطی پاوه به کرمانشاه را مسدود کرده و شهر را در محاصره‌ی کامل قرار دادند. آن‌ها با قطع آب و برق و آزار و اذیت مردم، پاوه را به “شعب ابی‌طالب” تبدیل کردند. فجایع بیمارستان پاوه و شهادت مظلومانه‌ی پاسداران اعزامی، اوج بی‌رحمی و سبعیت ضدانقلاب را به تصویر کشید.
در چنین شرایطی، در بیست و پنجم مرداد 1358، شهید والا مقام دکتر مصطفی چمران، فرمانده وقت عملیات پاوه، به همراه شهید ابوشریف، فرمانده کل عملیات سپاه، و امیر شهید ولی‌الله فلاحی، فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، وارد پاوه شدند. اما شدت درگیری‌ها و کثرت نیروهای ضدانقلاب، وضعیت را به بحرانی‌ترین شکل ممکن رسانده بود. در این لحظات حساس، ندای مظلومیت پاوه و شهدای آن به گوش حضرت امام خمینی (ره) رسید.
در شبی تاریخی و فراموش‌نشدنی، در بیست و هفتم مرداد 1358، حضرت امام خمینی (ره) با درایتی بی‌نظیر و با صدور فرمان تاریخی خود مبنی بر شکست حصر پاوه، خود را به عنوان فرمانده کل قوا به جهان معرفی کردند. این فرمان، معجزه الهی بود که سبب شد نیروهای ضدانقلاب پا به فرار گذاشتند و حصر پاوه شکسته شد. قائله پاوه، نمادی از وحدت ملی، ولایتمداری و مقاومت جانانه‌ی مردم ایران در برابر توطئه‌های دشمنان شد و تاریخ انقلاب اسلامی را با برگ زرینی از افتخار و ایثار مزین ساخت.
تسنیم: شما خود را رزمنده دوران دفاع مقدس و همرزم شهید چمران معرفی کردید. می‌خواستم از شما بخواهم که کمی از آن دوران و حال و هوای آن روزها در پاوه برایمان بگویید.
معاذی: آن روزها، روزهای عجیبی بود؛ روزهای آزمون ایمان و غیرت. بعد از پیروزی انقلاب، دشمنان بیکار ننشستند. از همان اول شروع کردند به توطئه و ناامن کردن مرزها در مناطق مختلفی از جمله سیستان و بلوچستان، ترکمن صحرا، خوزستان، آذربایجان غربی به مرکزیت مهاباد و بالاخره پاوه. فکر می‌کردند انقلاب نوپاست و می‌توانند با این کارها، آن را از پا درآورند. اما کور خوانده بودند.
تسنیم: شما به جریانات مختلفی در خوزستان، سیستان و بلوچستان، ترکمن‌صحرا و آذربایجان غربی اشاره کردید. به نظر شما، هدف اصلی این توطئه‌ها چه بود؟
معاذی: هدفشان تجزیه ایران بود، تکه تکه کردن وطن. می‌خواستند این نهال نوپای انقلاب را از ریشه بزنند. به ایادی داخلی‌شان مأموریت دادند که با ایجاد ناآرامی و دامن زدن به اختلافات قومی و مذهبی، کشور را دچار آشوب کنند. اما مردم ما بصیر بودند و به ندای امامشان لبیک گفتند.
تسنیم: شما به صورت ویژه به قائله‌ی پاوه اشاره کردید و گفتید که از بیستم مرداد 58، محاصره‌ی پاوه آغاز شد. می‌توانید کمی بیشتر درباره‌ی جزئیات این محاصره و شرایط مردم پاوه در آن روزها توضیح دهید؟
معاذی: از بیستم مرداد 58، این نامردها آمدند و خیمه‌های سراپا ننگین خودشان را کنار غارهای قوری‌قلعه برپا کردند. راه‌های ارتباطی پاوه به کرمانشاه را گرفتند. شروع کردند به اذیت و آزار مردم. به تدریج وارد روستاهای اطراف پاوه شدند و پاوه را به صورت “شعب ابی‌طالب” درآوردند. از چهار طرف محاصره کردند. آب را روی مردم بستند، لوله‌های آبرسانی را با گلوله‌های آرپی‌جی 7 متلاشی کردند. سیم‌های برق را قیچی کردند، تیرهای چوبی برق را اره کردند و روی جاده انداختند. می‌خواستند مردم را به زانو درآورند. اما مردم مقاومت کردند. جانانه مقاومت کردند.
تسنیم: فرمودید شهید چمران به همراه شهید ابوشریف و شهید فلاحی در بیست و پنجم مرداد 58 وارد پاوه شدند. حضور این بزرگواران چه تأثیری بر روحیه‌ی مدافعان شهر داشت؟
معاذی: در عصر بیست و پنجم مرداد 58، این بزرگواران با هلیکوپتر وارد پاوه شدند. ورودشان مثل روحیه‌ی تازه‌ای به ما بود. آقا چمران، مردی از جنس نور و ایمان بود. دستور دادند همینجا که ماهور و سنگلاخ و کوه بود، سنگر بگیرند. بعضی‌ها هم کنار بیمارستان مستقر شدند. جنگ با شدت هر چه تمام‌تر و با معیاری هر چه گسترده‌تر ادامه داشت.
تسنیم: درباره فجایع بیمارستان پاوه و شهادت مظلومانه پاسداران اعزامی بفرمایید.
معاذی: این ناجوانمردان تاریخ، به محض ورود به پاوه، در اوج بی‌رحمی، در دم بیش از 25 نفر از پاسداران اعزامی را به شهادت رساندند. رو به بیمارستان کردند. مجروحین، اعم از شیعه و سنی که روی تخت‌های بیمارستان بستری بودند، را پایین آوردند و با کوبیدن سرنیزه و موزائیک بر سر و صورتشان، آن‌ها را به شهادت رساندند. بیمارستان را به آتش کشیدند و تجهیزات آن را از بین بردند. اینها جنایاتی بود که تاریخ هرگز فراموش نخواهد کرد.
تسنیم: در اوج ناامیدی و سختی، فرمان تاریخی امام خمینی (ره) صادر شد. شما تأثیر این فرمان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
معاذی: این فرمان، یک معجزه بود، یک نفس تازه. در آن شب مخوف که پاوه در محاصره بود، من خودم از شهید بزرگوار دکتر مصطفی چمران می‌شنیدم که مرتباً زمزمه می‌کردند: “انا لله و انا الیه راجعون.» اما وقتی پیام مظلومیت شهر پاوه و محاصره‌اش به حضرت امام رسید، ایشان در 27 مرداد 58، آن فرمان تاریخی و کم‌نظیر را صادر کردند. ایشان خودشان را به عنوان فرمانده کل قوا معرفی کردند. اثرگذاری آن فرمان، در قم شرف صدور پیدا کرد، اما در پاوه، لرزه به تن بیش از 12 هزار نفر نامرد تا دندان مسلح انداخت. تا آن لحظه، هیچ لشکری نرسیده بود، تنها یک فرمان از جانب یک پیر روشن‌ضمیر. این 12 هزار نفر نامرد، پا به فرار گذاشتند. این نشان می‌دهد قدرت ایمان و رهبری چه می‌کند.
تسنیم: پیامی که از این واقعه برای نسل امروز دارید، چیست؟
معاذی: پیامم این است که جوانان عزیز تاریخ ما پر از قهرمانی‌ها و ایثارهاست. این انقلاب به آسانی به دست نیامده است. خون‌های زیادی برای آن ریخته شده است. دشمنان همیشه هستند و می‌خواهند ما را از هویت و تاریخمان دور کنند. باید آگاه باشید، بصیر باشید. راه امام و شهدا را ادامه دهید. وحدت خودتان را حفظ کنید. اگر دشمنان دیدند ما متحد و گوش به فرمان رهبرمان هستیم، هیچ غلطی نمی‌توانند بکنند. پاوه به خود می‌بالد. بالندگی پاوه در تاریخ انقلاب از این حیث و منظر است. اینها همه درسی برای امروز و فردای ما است.
انتهای پیام/