یادداشت/ ایران پس از جنگ 12 روزه
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، پس از پایان جنگ تحمیلی 12 روزه، ایران در برهه‌ای خطیر قرار گرفته است که وحدت و همدلی میان اقوام و مذاهب، از کرد، ترک، لر، بلوچ، عرب و فارس گرفته تا شیعه، سنی، مسیحی، زرتشتی و…، نه‌تنها یک ضرورت اخلاقی، بلکه یک الزام استراتژیک برای بازسازی و ثبات کشور است.
تنوع قومی و مذهبی ایران، به‌عنوان سرمایه‌ای بی‌بدیل، می‌تواند محور بازآفرینی ملی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و سیاسی باشد.
جنگ، هرچند کوتاه‌مدت، خسارات مادی و معنوی قابل‌توجهی به زیرساخت‌ها، اقتصاد و انسجام اجتماعی وارد کرده است. بازسازی کشور نیازمند مشارکت فعال همه اقوام ایرانی است که هر یک با دانش بومی، مهارت‌ها و فرهنگ‌های غنی خود می‌توانند به این فرآیند شتاب بخشند.
برای مثال، اقوام مرزی مانند کردها و بلوچ‌ها با تجربه‌های منحصربه‌فرد در مدیریت منابع محلی و امنیت منطقه‌ای، می‌توانند نقشی کلیدی در احیای اقتصاد محلی و تقویت مرزها ایفا کنند. ایجاد شوراهای محلی با حضور نمایندگان همه اقوام، تضمین‌کننده مشارکت عادلانه و کاهش تنش‌های قومی خواهد بود.
تنوع مذهبی ایران، از اکثریت شیعه و اقلیت سنی تا جوامع کوچک‌تر مسیحی، زرتشتی و کلیمی، فرصتی برای تقویت همزیستی مسالمت آمیز است.
در شرایط پساجنگ، که احساسات اجتماعی ممکن است شکننده باشد، گفت‌وگوی بین‌مذهبی و احترام متقابل به باورها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
تجربه‌های موفق گذشته، مانند همکاری در مراسم مذهبی مشترک یا فعالیت‌های خیریه بین‌مذهبی، نشان‌دهنده ظرفیت بالای جامعه ایران برای همدلی است.
نهادهای مذهبی می‌توانند با برگزاری نشست‌های مشترک و ترویج پیام‌های وحدت‌بخش، از بروز سوءتفاهم جلوگیری کنند.
با وجود این ظرفیت‌ها، موانعی مانند کلیشه‌های قومی، تبعیض‌های ادراکی یا تمرکزگرایی در تصمیم‌گیری‌های ملی می‌تواند وحدت را تهدید کند.
برای مقابله با این چالش‌ها، راهبردهای زیر پیشنهاد می‌شود.
تقویت گفت‌وگوهای فراگیر: ایجاد پلتفرم‌های ملی و منطقه‌ای برای گفت‌وگوی اقوام و مذاهب، با هدف شنیدن صدای همه گروه‌ها.
آموزش و آگاهی‌بخشی: توسعه برنامه‌های آموزشی و رسانه‌ای برای ترویج شناخت متقابل فرهنگ‌ها و کاهش پیش‌داوری‌ها.
توزیع عادلانه منابع و فرصت‌ها: اطمینان از مشارکت برابر اقوام و مذاهب در سیاست‌گذاری و تخصیص منابع، برای جلوگیری از احساس حاشیه‌نشینی.
تقویت نهادهای مدنی: حمایت از سازمان‌های مردم‌نهاد که در زمینه وحدت قومی و مذهبی فعالیت می‌کنند.
ایران پس از جنگ تحمیلی 12 روزه در آستانه تحولی تاریخی قرار دارد. وحدت اقوام و مذاهب، نه‌تنها برای التیام زخم‌های جنگ، بلکه برای ساختن ایرانی قوی‌تر و متحدتر ضروری است.
با تکیه بر میراث تاریخی همزیستی و همکاری، و با بهره‌گیری از ظرفیت‌های تنوع فرهنگی و مذهبی، ایران می‌تواند به الگویی برای صلح و پیشرفت در منطقه تبدیل شود.
اکنون زمان آن است که همه ایرانیان، فارغ از تفاوت‌های قومی و مذهبی، با همدلی و هم‌افزایی، آینده‌ای روشن‌تر را رقم بزنند.
یادداشت از حمیدرضا ملک خطائی
انتهای پیام/