توضیحات حاجی‌میرزایی از عملکرد یکساله دولت و اقدامات حین دفاع مقدس 12 روزه

به گزارش صفحه اخبار سیاسی هاب خبری وبانگاه به نقل از حوزه دولت خبرگزاری تسنیم، محسن حاجی میرزایی رئیس دفتر رئیس جمهور در برنامه گفت و گوی ویژه خبری با اشاره به گذشت یکسال از دولت چهاردهم بیان کرد: در پاسخ به این پرسش که ارزیابی از عملکرد دولت چیست، معتقدم که پاسخ جدی و اساسی را باید مردم ارائه دهند و مشخص کنند که به دولتی که در شرایطی بسیار دشوار و پیچیده زمام امور را بر عهده گرفت، چه نمره‌ای می‌دهند. اما اگر از منظر دولت به این عملکرد نگریسته شود، ما هیچ‌گاه خود را راضی نمی‌دانیم و معتقدیم که همواره کارهای بسیاری برای انجام دادن وجود دارد.

وی افزود: دولت تمام توان و ظرفیت خود را به کار گرفت تا شرایط برای پیشرفت کشور، آرامش مردم و حل مشکلات زندگی آن‌ها به‌خوبی پیش برود و سامان یابد.در این زمینه، مجموعه تلاش‌ها و کوشش‌های دولت در معرض داوری مردم قرار گرفته است. اما ما معتقدیم که باید دائماً عملکرد خود را نقد کنیم و برای اصلاح امور و بهبود شرایط بکوشیم. 

رییس دفتر رییس جمهور گفت: مجموعه‌ای که به حدی از رضایت از عملکرد خود برسد، به توقف در کار دچار شده است. برای اصلاح اشکالات، مشاهده‌ی عیوب و برای بهبود وضعیت، ما باید دائماً در حال ارزیابی و نقد عملکرد خود باشیم.

حاجی میرزایی ادامه داد: از منظری دیگر، اگر موفقیت را یک محصول بدانیم که میوه‌ی یک زمین و حاصل زمینه‌هایی مشخص است، درمی‌یابیم که این محصول نیازمند تمهید شرایط و مقدماتی است. برای دستیابی به آن موفقیت، نمی‌توان نسبت به مقدمات و شرایطی که لازمه‌ی آن است، بی‌اعتنا بود. در زمین شوره‌زار نمی‌توان کشت کرد و محصولی برداشت کرد؛ ابتدا باید زمین را برای کاشت، داشت و برداشت آماده ساخت.من فکر می‌کنم امروز تقریباً همه‌ی مردم، یا دست‌کم اکثریت جامعه‌ی ما، به این باور رسیده‌اند که پیشرفت کشور نیازمند حدی از وفاق و انسجام درونی است.

وی اظهار داشت: موضوعی که در فرمایشات روز گذشته‌ی مقام معظم رهبری نیز بیان شد و نشان می‌دهد که این برای ما یک امر راهبردی است. به اعتقاد من، دولت برای تحقق چنین وضعیتی و آماده‌سازی زمینه‌ها برای یک موفقیت ریشه‌دار و پایدار تلاش کرده است. ارزیابی‌های علمی نشان می‌دهد که هیچ مسئله‌ای، در هیچ جامعه و در هیچ زمانی حل نخواهد شد، مگر اینکه درباره‌ی وجود آن مسئله، ریشه‌های آن و راه‌حل آن، یک فهم عمومی و مشترک شکل بگیرد.

رییس دفتر رییس جمهور افزود: در شرایط واگرایی کامل، انشقاق جامعه و در وضعیتی که دیدگاه‌ها در تعارض با یکدیگر هستند، ما قادر نخواهیم بود مسائل خود را حل کنیم. ما بسیاری از مسائل را چهل سال است که با خود حمل می‌کنیم؛ یعنی مسئله را تشخیص داده‌ایم، به دنبال راه‌حل آن نیز رفته‌ایم، برای آن تدبیر و سیاست‌گذاری کرده‌ایم و برنامه‌ریزی نموده‌ایم، اما مسئله حل نشده است. چرا؟ چون نتوانسته‌ایم پیرامون آن یک اجماع نسبی ایجاد کنیم. گاهی موضوعی در دستور کار کشور قرار می‌گیرد، گروهی آن را عالی‌ترین خدمت تلقی می‌کنند و گروهی دیگر آن را خیانت فرض می‌نمایند.

حاجی میرزایی عنوان کرد: در چنین شرایطی، پیشبرد امور و انتظار موفقیت، واقع‌بینانه نیست. این موضوع هم شامل مذاکره می‌شود و هم دربرگیرنده‌ی تمام مسائل دیگر است. ببینید، فرض کنید مسئله‌ی آب یا مسئله‌ی انرژی؛ هر مسئله‌ای که داریم، زمانی می‌توانیم آن را حل کنیم که وجود آن را همگی بپذیریم. این امر نیازمند تحمل یکدیگر، شنیدن و گفت‌وگو کردن است. نیازمند این است که حوصله به خرج دهیم، مدارا کنیم و دیدگاه‌های مخالف و معارض را بشنویم و برای متقاعد کردن تلاش کنیم. 

وی اضافه کرد: رویکرد مبتنی بر «فرمان» به حاکمیت، کارکردهای خود را به میزان زیادی از دست داده است. امروز جامعه‌ای می‌تواند به اهداف خود تحقق بخشد که ظرفیت ایجاد اجماع پیرامون ضرورت‌ها را پیدا کرده باشد. دولت آقای پزشکیان از ابتدا تمام تلاشش این بوده است که این بستر را برای حل واقعی و پایدار مسائل فراهم کند و این زمین را برای دستیابی به موفقیت، مستعد سازد.

حاجی میرزایی بیان کرد: اگر هیچ دلیل دیگری برای این توفیق نداشته باشیم، به نظر من دوازده روز دفاع جانانه‌ی ملت ایران در برابر بزرگ‌ترین تهاجمی که می‌توان گفت در طی این دهه‌ها رخ داده است، خود گواه این امر است. ما تنها با رژیم صهیونیستی درگیر نبودیم؛ آمریکا و کشورهای اروپایی نیز حضور داشتند و اعلام کردند که به نوعی همراهی اطلاعاتی و حتی در برخی موارد، همراهی عملیاتی داشته‌اند. با این حال، ملت ایران استوار ایستاد. دولت خدمات خود را به روشنی ارائه کرد و اجازه نداد اختلال مؤثری در جامعه ایجاد شود.

وی ادامه داد: مردم همراهی کردند. اگر این همراهی از سوی مردم وجود نداشت، ما نمی‌توانستیم آن شرایط دشوار و سخت را پشت سر بگذاریم.البته قبول داریم که در جامعه‌ی ما دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد و نقدهایی به دولت یا بخش‌های دیگری از حاکمیت وارد است؛ اما ثمره‌ی «وفاق» در آن دوازده روز، خود را به‌خوبی نشان داد. من فکر می‌کنم این رویکرد محک خورد. اگر ما با مردم خود درگیر بودیم، نمی‌توانستیم آن‌ها را برای چنان مقاومت جانانه و دشواری با خود همراه سازیم. مردم همراهی کردند، پشت دولت و نیروهای مسلح را خالی نکردند و منطق حاکمیت در دفاع را پذیرفتند.

رییس دفتر رییس جمهور عنوان کرد: معتقدم که این، نوعی نتیجه‌ی سرمایه‌ی اجتماعی است. به اعتقاد من، رویکرد آقای پزشکیان از ابتدا بر این اصل استوار بود که بتواند در سطح جامعه چنین فضایی را ایجاد کند. اقدامات و سیاست‌هایی که در طول این مدت انتخاب شد، قطعاً در این زمینه مؤثر بود و اگر لازم باشد می‌توان به طور دقیق‌تر درباره‌ی آن صحبت کرد. در نهایت، فکر می‌کنم آن دوازده روز و عملکرد این یک سال، محکّی برای کارآمدی «رویکرد وفاق» است.

حاجی میرزایی خاطر نشان کرد: در این دوازده روز، حضور آقای رئیس‌جمهور در بیرون از دستگاه نهاد و ورود و حضور ایشان در وزارتخانه‌های مختلف، از دوره قبل از جنگ و بعد از جنگ بیشتر بود. یعنی همان روزی که این اتفاق افتاد، وقتی که ایشان آمدند، فرمودند که نیروهای مسلح وظیفه خود را انجام می‌دهند؛ وظیفه ما این است که اجازه ندهیم اختلالی در کار ایجاد شود.دستگاه‌هایی که به موضوع اصلی زندگی مردم مرتبط بودند، مشخص شدند. هفت الی هشت دستگاه وجود داشت که در ارتباط تنگاتنگ با شرایط روز بودند.

وی افزود: من از ایشان خواهش کردم که اجازه بدهید من این‌ها را دعوت کنم تا به نهاد بیایند و موضوعات را مرور کنیم. گفتند: «خیر، ما باید برویم.» و ما غالباً بدون اطلاع قبلی به وزارتخانه‌ها می‌رفتیم. وزارتخانه‌هایی بود که وقتی رفتیم، در را به روی ما باز نکردند؛ یعنی نمی‌دانستند چه کسی آمده است. ناگهان در باز می‌شد و می‌دیدند که آقای رئیس‌جمهور آمده‌اند.همین حضور این‌چنینی آقای رئیس‌جمهور، از یک سو تمام دستگاه‌ها را به خط کرد. هر وزیری انتظار داشت که هر لحظه ناگهان در اتاقش باز شود و آقای رئیس‌جمهور در اتاقش باشد. 

رییس دفتر رییس جمهور گفت: بنابراین، حضور جدی‌ترِ همه ارکان دولت در کار بود. یکی از وزرا بعد از اینکه ما از وزارتخانه خارج شدیم، به من گفت که این خبر وقتی در جمع کارکنان منتشر شد که آقای رئیس‌جمهور به اینجا آمده و یکی دو ساعت هم نشسته‌اند، انگار خون تازه‌ای در رگ‌های سازمان جریان یافته است. [این امر] در روحیه مردم هم تأثیر بسیاری داشت. ما برای دیدن مجروحین همین حوادث به یکی از بیمارستان‌های تهران رفته بودیم و در حال بازگشت بودیم. تقریباً تمام این خروج‌های ما از نهاد و حضور در محافل مختلف، با مخالفت تیم حفاظتی روبه‌رو می‌شد. می‌گفتند که الان مصلحت نیست. اما می‌گفتند من حتماً باید بروم.

انتهای پیام/