«شاهنامه» لنگر فرهنگ ایرانی است

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از بیرجند، زبان فارسی که مهمترین وسیله حفظ آداب، رسوم و فرهنگ اقوام مختلف از گذشته تاکنون بوده است به لطف تلاش‌های ادیبان و شاعران بزرگ فارسی زبان از جمله حکیم ابوالقاسم فردوسی به این جایگاه و ماندگاری رسیده است.

اثر غنی شاهنامه فردوسی یکی از جدی‌ترین و مؤثرترین آثار در راستای ماندگاری زبان فارسی در بین شاعران و نویسندگان کهن و معاصر است و می‌توان گفت شاهنامه لنگر فرهنگ ایرانی و زبان فارسی ساحل آن است.

به اذعان عالمان شعر و ادب فارسی شاهنامه یک منبع غنی برای ادبیات و زبان فارسی و از لحاظ اجتماعی سند هویت‌بخش و عامل وحدت است، چرا که فردوسی توانست یک احساس غرور و هویت‌ملی و احساس وحدت را در شاهنامه ایجاد کند تا هر ایرانی با خواندن این اثر، روح ملی و قومی و هویت و شناسنامه خود را در این اثر ببیند.

از سال‌ها پیش و به ویژه بعد از جنگ 12 روزه دشمنان ایران عزیزمان کمر همت بسته اند که در جنگ نرم زنجیره های وحدت و انسجام ملی را که عامل اصلی شکست مفتضحانه شان در میدان بود را یکی یکی از همدیگر جدا کنند؛ که یکی از این حلقه های زنجیره ی اتحاد، زبان فارسی و نماد اصلی آن حکیم فردوسی با اثر فاخرش شاهنامه است و لذا دشمن هجمه‌های خود را به این سمت آورده است و لذا نباید از این طور توهین ها و تمسخرها ساده گذشت و حتماً باید از خود بپرسیم چه شده است که یک فرد به خودش اجازه می‌دهد تا به اسطوره زبان و ادبیات فارسی اهانت کند؟!

چه شده است که به جای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی علی رغم تاکیدات بزرگان چه در حوزه علم و چه در حوزه های سیاسی و حاکمیتی باز هم فردی به خودش اجازه می دهد که به یکی از موثرین و ماندگارترین اثر در عرصه زبان و ادبیات فارسی اهانت کند؟! قطعا یک جای کار می‌لنگد و آن کجاست؟ چقدر ما در معرفی درست حکیم ابوالقاسم فردوسی و چقدر در معرفی؛ تشریح و تفسیر شاهنامه فعال بوده‌ایم؟

و در راس آن تمامی دستگاه های فرهنگی؛ آموزشی و رسانه ای مورد خطاب قرار می گیرند؛ که اگر از فردوسی و شاهنامه به عنوان یک اسطوره و به عنوان یک بزرگ در جامعه یاد می‌کردیم (بیش از حدی که الان هست)؛ اگر جلسات مختلف شاهنامه خوانی و تفسیر آن برگزار می‌کردیم؛ اگر شاهنامه را بیشتر از گذشته در کتب و واحدهای درسی می‌گنجانیم؛ و اگر فردوسی و شاهنامه اش را در رسانه‌ها و به مناسبت‌های مختلف میپرداختیم قطعا این موارد به وجود نمی‌آمد و کسی به خودش اجازه نمی‌داد تا این طور وقیحانه هتک حرمت کند!

پس اکنون تا دیرتر از این نشده این موضوع باید تلنگری باشد تا اینکه همه دستگاه‌ها و افراد حقیقی و حقوقی نسبت به اقدامات خود در حوزه معرفی فردوسی؛ شاهنامه و خدمت فردوسی به زبان و ادبیات فارسی بازنگری کنند و برنامه داشته باشند.

بایستی به صورتی کار کنیم که هر کودک ما در ابتدای تحصیل و در ابتدای آموزش زبان و ادبیات فارسی، ابتدا بزرگانی که در حوزه زبان فارسی کار کرده اند از جمله فردوسی را به خوبی بشناسد. اگر این کار را انجام دادیم دیگر نسل به مسیر نادرستی نخواهد رفت.

مجدد می‌گویم تا دیر نشده بجنبیم 

و نکته پایانی اینکه هوشمند باشیم که حتی به منظور اطلاع رسانی؛صحبت های نامربوط و وقیحانه آن فرد را درباره فردوسی و شاهنامه منتشر نکنیم چرا که کمک به هدف بدخواهان سرزمین و مردمان ایران عزیزمان خواهیم شد.

پس تا دیر نشده باز بجنبیم؛ چرا که خیلی وقت‌ها، زود دیر می‌شود

علیرضا آیینه دار، مدیرکل صدا و سیمای خراسان جنوبی

انتهای پیام/250