از عسکر تا ابد؛ لشکری از کلمات، فرمانده‌ای در حصر
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از بیرجند، در تاریخ، لحظاتی هست که هر چه از آن بگذری، همچنان تازه می‌ماند. تلخ می‌ماند. مثل روز هشتم ربیع‌الاول؛ روزی که آسمان سامرا سیاه‌تر از همیشه شد. روزی که خورشید در خانه عسکر خاموش شد و زمین، یازدهمین ستاره امامت را از دست داد.
امروز، نه فقط روز سوگواری یک امام است، که روز شهادت امیدی است که در دل حصر، چراغ ولایت را روشن نگه داشته بود.
امام حسن عسکری(ع) را به بند کشیدند. او را در قلب پایگاه نظامی خلیفه، در «عسکر» محبوس کردند تا صدایش به مردم نرسد، تا نورش پنهان بماند، تا خط هدایت قطع شود. اما مگر می‌توان نور را زندانی کرد؟ مگر می‌شود امامت را به دیوارهای سربی سپرد؟
امام، در همان زندان عسکر، لشکری دیگر ساخت.
نه از شمشیر، نه از نیزه، بلکه از کلمات روشن.
کلماتی که از زندان عبور کردند، از سربازان گذشتند، و در دل‌ها جا خوش کردند. لشکری که تا امروز هم در میدان است؛ لشکری از حدیث، از حکمت، از تربیت، از اخلاق.
امروز، در روز شهادت، اشک می‌ریزیم، اما باید فراتر برویم. باید گوش جان بسپاریم به صدای امام که هنوز از پس قرن‌ها، ما را به تقوا می‌خواند، به صداقت، به امانت، به خوش‌رفتاری، به زینت بودن برای مکتب اهل‌بیت.
امام می‌فرماید: «شما را به تقوای الهی، پارسایی در دین، راستی در سخن، ادای امانت… سفارش می‌کنم… در جماعت‌های آنان نماز بخوانید، مریضانشان را عیادت کنید، بر جنازه‌هایشان حاضر شوید… زیرا این کارهاست که مرا خوشحال می‌کند.»
چه پیام بزرگی در دل این سفارش نهفته است. امامی در حصر، دل‌نگران چهره شیعه در جامعه است. نگران ماست. نگران آن است که چگونه در میان مردم زندگی می‌کنیم. آیا زینت مکتب او هستیم یا نه؟ آیا اخلاقمان، صداقتمان، رفتارمان، نام شیعه را سربلند می‌کند یا غبار بر چهره‌اش می‌نشاند؟
امروز، سالروز شهادت امامی است که در سکوت، صدای بلند امامت را حفظ کرد. امامی که در اختناق، امید را زنده نگه داشت.
امامی که با تدبیر، زمینه را برای ظهور حجت خدا آماده کرد.
ما اگر شیعه‌ایم، باید به همان کلمات نورانی پناه ببریم.
در دنیایی پر از فریب، راستگو باشیم.
در زمانی پر از خیانت، امانت‌دار بمانیم.
در دل تاریکی، چراغ حق باشیم.
این است بیعت دوباره ما در روز شهادت.
این است گریه‌ای که به عمل می‌انجامد.
و این است سوگواری‌ای که به سربازی در سپاه نور ختم می‌شود.
السلام علیک یا حسن بن علی ایها العسکری الشهید…
ما را در لشکر کلماتت، در صف یارانت، جا بده…
پایان پیام/258