بهورزان پیشگامان گمنام سلامت و نبض تپنده نظام درمانی کشور

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم دفتر جزایر خلیج فارس، 12شهریور ماه به عنوان روز بهورز نامگذاری شده، در چنین روزی در سال 1363 وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وقت با هدف کمک رسانی هر چه بیشتر به بیماران روستایی وهمچنین در جهت تحقق یکی از اهداف مقدس انقلاب اسلامی مبنی بر فقر زدایی از روستاها دست به تاسیس خانه هایی با نام خانه بهداشت زد و در جهت تامین کادر متخصصاین خانه ها به تربیت افرادی همت گمارد که بهورز نام گرفتند.

کاهش میزان مرگ و میردر روستا ها، جلوگیری از عوارض حاملگی های متعدد، واکسیانسیون کودکان، آموزش مادران و غیره از جمله مهمترین فعالیت های بهورزان است.براساس اطلاعات موجود در حال حاضر تعداد 31 هزار و 148 بهورز در شبکه های بهداشتی و درمانی کشور فعال هستند.

از نخستین لحظه تولد تا کهنسالی، از واکسیناسیون کودک تا مراقبت از مادر باردار، و از غربالگری دیابت و فشار خون تا آموزش بهداشت محیط، شرح وظایف بهورزان آن‌قدر گسترده است که آن‌ها را به همه‌کاره‌ترین نیروهای درمانی تبدیل کرده است. این گستردگی وظایف، به دلیل آشنایی کامل با جامعه محلی و اصل بومی‌گزینی، به آن‌ها امکان می‌دهد تا نیازهای واقعی مردم را بشناسند و با تکیه بر اعتمادی عمیق، خدمات را به درب منازل ببرند. همین ویژگی است که بهورزان را از سایر نیروهای درمانی متمایز می‌کند و آن‌ها را به بخشی جدایی‌ناپذیر از بافت زندگی روستایی تبدیل کرده است.

چالش‌های پیرامون فعالیت بهورزان

بهورزان نه فقط ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی، بلکه نماد واقعی عدالت در سلامت و پیشگیری‌اند؛ فلسفه‌ای که سال‌هاست در دل خانه‌های بهداشت روستایی ریشه دوانده است؛با این حال، این همه تعهد و ایثار، بدون چالش نیست.

درست مانند سایر گروه‌های شغلی در حوزه بهداشت و درمان که از دریافتی‌های پایین خود گله‌مندند، بهورزان نیز با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در شرایطی که سطح توقعات جامعه مدرن از زندگی بالا رفته و هزینه‌ها سر به فلک کشیده است، حقوق و مزایای دریافتی این قشر زحمتکش، با حجم و اهمیت کارشان تناسبی ندارد. این عدم تناسب، به تدریج انگیزه را از آن‌ها سلب می‌کند و در بلندمدت، می‌تواند به کاهش کیفیت خدمات بینجامد.

علاوه بر این، زندگی در مناطق روستایی برای بهورزانی که تعهد خدمت در این مناطق را پذیرفته‌اند، دشواری‌های خاص خود را دارد. محرومیت از امکانات آموزشی و رفاهی برای فرزندان، چالش‌های زندگی در محیط‌های فرسوده و کم‌امکانات، و نیاز به تردد دائم بین شهر و روستا برای تأمین نیازهای خانواده، فشار مضاعفی بر این افراد وارد می‌آورد. این مشکلات، در کنار سختی‌های ذاتی کارشان، می‌تواند در آینده‌ای نزدیک، جذب نیروهای جدید به این بخش حیاتی را به چالشی بزرگ تبدیل کند.

نسل جدیدی که در حال حاضر فارغ‌التحصیل می‌شوند، با نسل‌های قبلی تفاوت‌های بنیادینی دارند. آن‌ها به دنبال فرصت‌های شغلی با درآمد و شرایط کاری مناسب‌تر هستند و در دنیای امروز که اطلاعات به سادگی در دسترس است، کمتر حاضرند سختی‌های بی‌مزد و منتی را به دوش بکشند. اگر برای حل مشکلات مالی و معیشتی بهورزان فعلی چاره‌ای اندیشیده نشود، انگیزه لازم برای جذب نسل‌های آینده از بین خواهد رفت و این بخش مهم از نظام سلامت دچار کمبود نیروی انسانی ماهر و متعهد خواهد شد.

قهرمانان گمنام حوزه سلامت پلی برای دسترسی عادلانه به خدمات درمانی‌

بهورزان، قهرمانان گمنام حوزه سلامت، نه تنها ضامنی برای کمک به پیشگیری از شیوع بیماری‌ها و ارتقای بهداشت در جوامع روستایی هستند، بلکه پلی برای دسترسی عادلانه به خدمات درمانی‌اند. ایثارگری‌های آن‌ها در بحران‌هایی مانند همه‌گیری کرونا، بار دیگر بر اهمیت حیاتی این قشر تأکید کرد. اما اگر می‌خواهیم این حلقه ارزشمند همچنان پایدار بماند، باید فراتر از تقدیرهای نمادین، به مشکلات آن‌ها رسیدگی کنیم.

رسیدگی به وضعیت معیشتی، افزایش حقوق و مزایا، تأمین امکانات رفاهی و آموزشی مناسب برای خانواده‌های آن‌ها، و نوسازی زیرساخت‌های فرسوده خانه‌های بهداشت، از جمله اقداماتی است که می‌تواند انگیزه را در این قشر زنده نگه دارد و آینده شبکه بهورزی کشور را تضمین کند.

بی‌توجهی به این موضوع، نه تنها به بحران نیروی انسانی در آینده منجر می‌شود، بلکه دسترسی میلیون‌ها نفر از ساکنان روستاها به خدمات بهداشتی اولیه را به خطر می‌اندازد؛ وقت آن است که بهورزان را آن‌طور که شایسته است ببینیم و قدردان تلاش‌های بی‌وقفه‌شان باشیم.

انتهای پیام/7558