خاطراتی که هنوز دل رزمندگان را می‌لرزاند/ روایتی از روزهای دفاع مقدس
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از کرج، 31 شهریور سال 1359، رژیم بعث عراق با حمایت آشکار قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای، حمله‌ای همه‌جانبه را علیه ایران آغاز و گمان می‌کرد انقلاب نوپای اسلامی، توان مقاومت در برابر این یورش سنگین را ندارد و می‌تواند ظرف کمتر از چند روز تهران را فتح و ایران را تجزیه کند، اما آنچه محاسبات دشمنان را به هم زد، روحیه ایمان و مقاومت مردم ایران بود که موجب سرافرازی کشور شد.
دفاع مقدس تنها یک جنگ هشت ساله نبود، بلکه حماسه‌ای ملی و مردمی بود که در آن همه اقشار جامعه، از نوجوانان تا پیرمردان، از زنان تا مردان، از روستایی‌نشینان تا شهرنشینان، همه دست به دست هم دادند تا خاک، ناموس، دین و هویت خویش را حفظ کنند. جبهه‌های جنوب و غرب، صحنه حضور نوجوانان و جوانان، دانشجویان، کارگران، معلمان، روحانیون، زنان امدادگر و حتی کودکان بود.
هرکس به اندازه توانش سهمی در دفاع داشت؛ یکی اسلحه به دست گرفت، دیگری پشت جبهه غذا پخت و لباس دوخت و مادران با دلی محکم و ایمانی راسخ، فرزندانشان را راهی میدان نبرد کردند و صحنه‌های ایثار رزمندگان، برگ‌های زرینی به تاریخ ایران اضافه کرد. رزمندگان اسلام با دستان خالی اما استوار و مقاوم، مقابل ارتشی ایستادند که از حمایت مالی، تسلیحاتی و اطلاعاتی قدرت‌های جهانی برخوردار بود.
عملیات‌های بزرگی همچون ثامن‌الائمه، طریق‌القدس، بیت‌المقدس، فتح‌المبین و کربلای 5 نه‌تنها خاک ایران را آزاد کرد، بلکه غرور ملی و عزت اسلامی را در جهان طنین‌انداز ساخت. آزادسازی خرمشهر، نماد این مقاومت شد تا جایی که امام راحل فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد.» همه دنیا دیدند که دشمنان ایران، با همه تجهیزات مدرن و حمایت‌های جهانی، سرانجام در برابر ایمان، وحدت و شهادت‌طلبی مردم ایران به زانو درآمدند.
جنگی که قرار بود چند روزه تمام شود، به کابوسی هشت‌ساله برای صدام و حامیانش بدل شد. این شکست، نشان داد که ملتی که برای ارزش‌ها و ایمان خود می‌جنگد، هیچ نیرویی را یارای غلبه بر او نیست. بی‌شک دفاع مقدس فقط یک رخداد تاریخی نیست، بلکه مدرسه‌ای از ایثار، مقاومت و خودباوری است و به ما آموخت که برای حفظ استقلال باید ایستاد، برای حفظ ارزش‌ها باید فداکاری کرد و برای آبادانی آینده باید از گذشته درس گرفت.
قهرمانان دیروز، مهمانان افتخارآفرین امروز
پس از سپری کردن آن دوران غرورآفرین، نسل‌های پس از جنگ با مرور خاطرات شهدا و رزمندگان، چراغ راه خود را روشن نگه داشته‌اند چراکه معتقدند نام شهدا، یادآور ارزش‌هایی است که امنیت و آرامش امروز ما بر پایه آن بنا شده است و اگر این یادها زنده بماند، نسل‌های آینده نیز راه ایثار و مقاومت را خواهند شناخت. به همین دلیل، برنامه‌های فرهنگی متنوعی طراحی و اجرا می‌شود تا خاطره شهیدان در ذهن و دل جامعه جاری بماند.
یکی از آن برنامه‌های فرهنگی که هر ساله با هدف زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهدا و رشادت‌ها و دلاوری‌های ایثارگران برگزار می‌شود، «همایش تجلیل و تکریم پیشکسوتان جهاد و مقاومت» است که به همت اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و مقاومت استان البرز با حضور ایثارگران و خانواده‌های معظم شهدا برگزار می‌شود؛ امسال نیز به رسم هر سال این مراسم در تالار بزرگ شهیدان نژادفلاح کرج برگزار شد.
این مجموعه امروز میزبان قهرمانانی بود که نامشان با هزاران خاطره و احساسی از فداکاری پیوند خورده است؛ آنانی که روزگاری در برابر سیل یورش دشمن ایستادند و نگذاشتند هیچ گامی به خانه و کاشانه مردم ایران نزدیک شود. فضای سالن حال و هوایی دارد از جنس تاریخ. پرچم‌ها نرم می‌لرزند و تصاویر شهدایی که با لبخندهای خود خوشامدگوی مهمانان هستند، چشم هر بیننده‌ای را به یاد آن دوران می‌اندازند.
صندلی‌ها با حضور مردان و زنانی پر شده است که روزی با جوانی و غیرت، در بیابان‌ها، برف و باران و زیر آتش دشمن، ایستادگی کردند اما امروز با قامت‌های خمیده، دستان لرزان، با عصا و ویلچر و برخی با همراهی همسران و فرزندان در این مراسم حاضر شده و در ورودی سالن چفیه‌هایی به یاد آن دوران بر گردن آنها آویخته و وارد سالن می‌شوند و با حضور خود نشان می‌دهند که دلشان هنوز به آتش عشق میهن گرم است.
برخی همرزمان قدیمی را می‌بینند و با لبخند به آنها نزدیک می‌شوند اما مثل قدیم نمی‌توانند یکدیگر را در آغوش بگیرند و از شادی فریاد بزنند، زیرا امروز پیر و فرسوده شده‌اند و توان زیادی برای ایستادن روی پاهای خود ندارند و روی صندلی‌ها می‌نشینند. برخی به احترام آنها می‌ایستند اما نه برای تقدیر از یک لقب، بلکه برای بزرگداشت مردانی که روزی برای امنیت امروز ما پا در میدان مبارزه گذاشتند و به دل خطر زدند.
خاطرات جبهه، دل رزمندگان دیروز را دوباره لرزاند
هر نگاه و لبخند خاطره‌ای را مرور می‌کند، از قدم گذاشتن در سنگرها تا گذشتن از پل‌های مین‌گذاری‌شده؛ از نامردی دشمن تا شجاعت بی‌مثال رزمندگان که دشمنی را که خیال تسخیر ایران را در سر می‌پروراند، زمین‌گیر کردند. برخی به یاد تقسیم آخرین لقمه نان میان همرزمان لبخند می‌زنند و برخی به یاد تلاش‌ها و پرستاری از زخمی‌ها در نیمه‌شب یا نوشتن نامه‌ای کوتاه برای مادر قبل از حرکت اشک در چشمانشان حلقه می‌زند.
صندوقچه‌های مهمات، کلاه‌های سوراخ شده از ترکش، ماسک‌های شیمیایی، قاب عکس شهدای عزت و اقتدار، همه و همه یادآور آن دوران پر درد و رنج اما افتخارآمیز و غرورآفرین و نشان از مقاومت ملتی است که سال‌ها در مقابل دشمن ایستاده و اجازه نداده وجبی از این خاک به دست دشمنان بیفتد. پخش تصاویر صحنه‌های نبرد در جبهه، با نورپردازی ملایم سالن، لحظه‌ای سکوت را بر فضا حاکم می‌کند و رزمندگان دیروز و پیشکسوتان امروز را به آن دوران میبرد.
آرام‌آرام به یکی از رزمندگانی که با دیدن تصاویر جنگ و روایتگری‌ها و به‌خصوص شنیدن صدای شهید نوجوان کرجی، اشک از چشمانش جاری شده، نزدیک می‌شوم و روی صندلی کنار او می‌نشینم و از او می‌خواهم از حس و حال آن دوران برایم تعریف کند. او نیز اشک چشمانش را به آرامی پاک می‌کند و می‌گوید: یاد لبخندهای رزمندگان پشت خاکریزها افتادم که با وجود مجروحیت‌ها، همچنان لبخند می‌زدند و علامت پیروزی را نشان می‌دادند.
وی با بغض ادامه می‌دهد: امروز بار دیگر به یاد لحظات وداع رزمندگان با همسنگران خودم افتادم که گاهی فقط با جاری شدن یک قطره اشک از گوشه چشم رزمنده‌ای نوجوان که در حال جان دادن بود، رقم می‌خورد. صدای صلوات حاضرین، سکوت معنادار این رزمنده پیشکسوت را می‌شکند، آهی از عمق جان برمی‌آورد و با لبخندش مرا متوجه می‌سازد که دیگر قادر به ادامه صحبت کردن نیست.
تصاویر زیبا و خندان شهدا در دستان همسران و مادران توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کنند و بی‌اختیار مرا نیز به سوی خود می‌کشند. به مادر یکی از شهدای عزت و اقتدار زل می‌زنم و بعد از مکثی کوتاه از او می‌خواهم نظرش را در خصوص این برنامه توضیح دهد. او این‌گونه پاسخ می‌دهد که برگزاری چنین برنامه‌هایی باعث معرفی شهدا و شناساندن آنها و راهشان به جامعه می‌شود و تأثیر خوبی در روحیه خانواده‌ها دارد.
جنگ تغییر کرده اما روح ایثار همچنان پابرجاست
پس از سخنرانی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و مقاومت استان البرز و امام جمعه کرج، مسئولان به روی جایگاه دعوت می‌شوند و مراسم تجلیل از پیشکسوتان با اهدای لوح‌تقدیر به دستانی که روزگاری اسلحه و تفنگ را نگه داشتند و جانانه از این مرز و بوم دفاع کردند، صورت می‌گیرد. هر لوح نه تنها یادبودِ خدمات، بلکه نمادی از زحمات بی‌پایان و فداکاری‌هایی است که تاریخ هرگز فراموش نخواهد کرد.
امروز مراسم تجلیل از پیشکسوتان دفاع مقدس در سالن نژادفلاح کرج به پایان رسید، اما حقیقت این است که نه جنگ تمام شده و نه مقاومت‌ها به پایان می‌رسد، جنگ ادامه دارد و فقط میدان آن تغییر کرده و تنها به جنگ تن‌به‌تن و شلیک توپ و نارنجک خلاصه نمی‌شود و در عرصه‌های مختلف ادامه دارد. همان‌گونه که رزمندگان دیروز در مقابل دشمن ایستادند، امروز نیز جامعه نیازمند ایستادگی و مقاومت در برابر تهاجم‌های نوین است.
امروز شکل تهاجم‌ها تغییر کرده اما اهداف، همان گرفتن ایمان، هویت و استقلال این ملت است، از همین رو برنامه‌هایی از این دست، تنها آیینی برای بزرگداشت گذشته نیستند، بلکه چراغی برای آینده هستند. اگر فرهنگ ایثار و شهادت نسل‌به‌نسل منتقل نشود، جوانان فردا نخواهند دانست روزی در این سرزمین چه اتفاقی افتاد و چه خون‌هایی ریخته شد تا امروز پرچم ایران برافراشته بماند.
بنابراین، ترویج فرهنگ ایثار و شهادت رسالتی پایان‌ناپذیر و امانتی الهی است که بر دوش همه ما سنگینی می‌کند. این فرهنگ تنها یادآور گذشته نیست، بلکه راهنمای امروز و چراغ فرداست؛ میراثی است که باید همچون مشعلی روشن دست‌به‌دست منتقل شود تا نسل‌های آینده بدانند برای این سرزمین چه خون‌های پاکی بر خاک ریخته شده و چه دلاورانی قامت استوار کردند.
اگر این مشعل خاموش شود، تاریخ فراموش خواهد شد و هویت یک ملت در غبار بی‌تفاوتی گم می‌شود اما تا زمانی که این فرهنگ زنده بماند، راه مقاومت روشن و عزت ملی پابرجاست و ریشه‌های استقلال در دل جامعه عمیق‌تر خواهد شد. لذا باید در این مسیر محکم‌تر و استوارتر از همیشه گام برداشت و این فرهنگ را به نسل‌های آینده هم منتقل کرد و جلوه‌ای از صبر و استقامت را به نمایش گذاشت.
گزارش: صدیقه صباغیان
انتهای پیام/