هزینه‌های درمان مشکل جدی کارگران؛ بیمه تأمین اجتماعی دردی دوا نمی‌کند

به گزارش خبرنگاراقتصادی خبرگزاری تسنیم,‌در شرایطی که هزینه‌های زندگی روزبه‌روز در حال افزایش است، فشار مضاعفی نیز از بابت درمان و مراقبت‌های پزشکی بر دوش کارگران وارد شده است. با وجود آنکه کارگران هر ماه سهم خود و کارفرما را برای بیمه تأمین اجتماعی پرداخت می‌کنند، اما در عمل، خدمات درمانی این سازمان پاسخگوی نیازهای اولیه آنان نیست.

گزارش‌های میدانی از مراکز درمانی وابسته به تأمین اجتماعی نشان می‌دهد بسیاری از کارگران، به‌ویژه در شهرهای کوچک و مناطق صنعتی، با کمبود جدی خدمات درمانی مواجه هستند. داروهای پرکاربرد از لیست بیمه خارج شده‌اند، صف‌های طولانی برای ویزیت پزشک متخصص وجود دارد، و ارجاع بیماران به بخش خصوصی به امری عادی تبدیل شده است. در نتیجه، کارگرانی که باید خدمات رایگان یا ارزان‌قیمت دریافت کنند، ناچارند از جیب خود، هزینه‌هایی چند برابری بپردازند.

از بیمه بی‌فایده تا خوددرمانی اجباری

 به گزارش تسنیم, در حالی که کارگران طبق قانون باید از پوشش‌های حمایتی مناسب در حوزه سلامت برخوردار باشند، افزایش بی‌رویه هزینه‌های درمان باعث شده بسیاری از آنان از مراجعه به پزشک صرف‌نظر کنند و به خوددرمانی روی آورند. خرید دارو بدون نسخه، استفاده از داروهای گیاهی یا صرفاً تحمل بیماری، به بخشی از زندگی روزمره برخی کارگران تبدیل شده است. این در حالی است که سهم حق بیمه در فیش حقوقی کارگران، ماه‌به‌ماه کسر می‌شود.

 سعید فتاحی ، مشاور کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران در گفت و گو با خبرنگاراقتصادی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به مشکلات کارگران خطاب به رئیس جمهور گفت: آقای رییس جمهور کارگران برای کدام مشکل خود به فکر چاره اندیشی باشند، قیمت دارو سر به فلک کشیده است.

وی ادامه داد: درمان برای کارگران به رویا تبدیل شده است؛ اگر کارگری مشکل درمان برای خود و خانواده خود داشته باشد. باید مرگ را به درمان ترجیح دهد، هر روز قیمت ها بالا و بالاتر می رود و هزینه درمان برایشان سخت تر شده هست. مراکز تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی نیز خیلی از داروها و خدمات درمان را پوشش اندکی میدهد، پزشکان با دستمزدهای زیر میزی در مطب های خودشان که اغلب طلب سکه یا دلار درخواست می کنند؛ اینجاست که قشر ضعیف کارگر توان پرداخت هزینه های چند صد میلیونی را ندارد و مجبور هست خود و خانواده اش درد را تحمل کند تا وامی بگیرد.

فتاحی بیان کرد: با این شرایط درمانی ، انصاف دیگر در این کشور رخت بر بسته و انسانها هوای همدیگر را ندارند، چطور میشود برای یک عمل جراحی هزینه صد یا دویست میلیونی گرفت در حالی که کارگر گرفتار, نسبت به هزینه معیشت خود مانده است و تورم با سرعت تمام پیش می رود، در حالی که سالیان سال کارگران با پرداخت بیمه به فکر آینده ای روشن خود بوده اند، حال با این هزینه های کمر شکن در حوزه درمان مواجه شده اند. دیگر در خانواده های کارگران به فکر ترمیم یا زیبایی و رسیدگی به بهداشت دهان و دندان نیستند و وقتی دندان هر عضوی از خانواده درد میکند، مجبور هست به خاطر هزینه های دندانپزشکی آن دندانی که میشد ترمیم کنند را بکشند.

بنابراین گزاش,عدم کارآیی بیمه تأمین اجتماعی تا جایی است که بسیاری از کارگران می گویند بیمه داریم، اما به چه درد می‌خورد؟یکی از کارگران کارخانه‌ای در حاشیه تهران می‌گوید: هر ماه نزدیک به یک میلیون تومان از حقوق من بابت بیمه کسر می‌شود، ولی برای گرفتن یک نوبت ساده دندان‌پزشکی باید ماه‌ها صبر کنم یا به بخش خصوصی بروم و چند میلیون تومان هزینه کنم. بیمه هست، ولی فقط روی کاغذ.

به گزارش تسنیم,برخی فعالان کارگری نیز نسبت به افزایش هزینه‌های سلامت و ناکارآمدی بیمه هشدار می‌دهند. به گفته آن‌ها، خدماتی که بیمه تأمین اجتماعی در گذشته تحت پوشش داشت، امروز یا کاملاً حذف شده یا با پرداخت‌های هنگفت از جیب بیمه‌شده همراه است. این موضوع باعث شده کارگران احساس کنند که عملاً هیچ بهره‌ای از بیمه نمی‌برند.

درمان، کالایی لوکس برای طبقه کارگر؟

به گزارش تسنیم, در حالی که هدف از ایجاد نظام‌های بیمه‌ای، کاهش هزینه‌های درمانی مردم و دسترسی عادلانه به خدمات سلامت بوده، امروز درمان به کالایی لوکس برای بخش بزرگی از جامعه، به‌ویژه کارگران، تبدیل شده است. افزایش تعرفه‌های پزشکی، هزینه‌های آزمایش و تصویربرداری، و بالا رفتن قیمت دارو، شرایطی را پدید آورده که بسیاری از بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی، از مراجعه به مراکز درمانی صرف‌نظر می‌کنند.

لزوم بازنگری فوری در نظام بیمه‌ای کشورکارشناسان حوزه کار و درمان معتقدند ادامه این روند نه تنها سلامت کارگران، بلکه بهره‌وری و کیفیت نیروی کار را نیز با تهدید مواجه می‌کند. آنها خواستار بازنگری فوری در ساختار خدمات بیمه تأمین اجتماعی، افزایش پوشش‌های درمانی، حذف پرداخت‌های غیرضروری از جیب مردم، و توسعه مراکز درمانی عمومی هستند.

تا زمانی که درمان، به یک دغدغه جدی و پرهزینه برای کارگران باقی بماند، نمی‌توان از رفاه، سلامت و امنیت شغلی نیروی کار سخن گفت؛ نیرویی که ستون فقرات تولید کشور را تشکیل می‌دهد، اما خود زیر بار هزینه‌های بی‌پایان زندگی و درمان خم شده است.

 انتهای پیام/