یزدیان: دولت هنوز عمق بحران آب را درک نکرده/ تغییر احکام برنامه هفتم، نقض میثاق ملی است
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- مهدی عسگری: در شرایطی که یک‌سال از اجرای برنامه هفتم توسعه گذشته و اخیراً هم مجلس جلسه ویژه‌ای درباره میزان اجرایی‌شدن این برنامه داشت و در شرایطی که کشاورزی کشور با چالش‌های متعددی از جمله کم‌آبی، تغییرات اقلیمی، نوسانات بازار و ضرورت اصلاح ساختارهای حمایتی مواجه است، نقش نهادهای قانون‌گذار و نظارتی بیش از پیش اهمیت یافته است.
مجلس شورای اسلامی به‌عنوان نهاد قانون‌گذاری و نظارتی وظیفه دارد ضمن رصد دقیق وضعیت موجود، راهکارهای عملیاتی برای بهبود شرایط تولید، حمایت از کشاورزان و پایداری منابع طبیعی ارائه دهد.
در همین راستا، گفت‌وگویی تفصیلی با حامد یزدیان نماینده مردم اصفهان در مجلس و عضو هیئت رئیسه کمیسیون کشاورزی داشتیم تا ضمن بررسی آخرین تحولات، از دیدگاه‌های وی مطلع شویم.
در مصاحبه با نماینده اصفهان که در خبرگزاری تسنیم حضور یافته بود درباره مکانیزم ماشه، برنامه هفتم توسعه، وضعیت آب و عملکرد مجلس و استیضاح وزرا گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.
***
تسنیم: در روزهای اخیر مکانیزم ماشه از سوی سه‌کشور اروپایی فعال شد نگاه شما نسبت به فعال‌شدن آن و اثراتش بر کشور چیست؟
یزدیان: به اعتقاد بنده در موضوع «مکانیزم ماشه» ، تنها چیزی که می‌تواند شرایط کشور را به ثبات برساند، گسترش روحیه کار در کشور است. ما باید به این‌گونه مسائل اهمیت بدهیم. جامعه نیز به این حرف‌ها ضریب می‌دهد و اثر آن را در بازار و معیشت مردم مشاهده می‌کنیم.
ما به‌عنوان سیاسیون و حکمرانان جامعه، باید حداقل در ادبیات‌مان مراقبت کنیم که به این اتفاقات ضریب ندهیم، هر کاری که می‌توانستند در سال‌های گذشته در حوزه تحریم‌ها انجام دهند، انجام داده‌اند و بعید است اتفاق خیلی متفاوتی رخ دهد. معتقدم این یک بخش از ماجراست.
بخش دیگر این است که مکانیزم ماشه، در عین حال اتفاقات مثبتی هم در دل خود دارد؛ از جمله مواضع کشورهایی مانند روسیه و چین که می‌تواند برای ما یک فرصت باشد. اولاً باید از این اتفاقات درس سیاسی بگیریم و نگاه‌مان را به غرب اصلاح کنیم و ثانیاً شرکای جدیدمان را به‌درستی شناسایی کنیم و بتوانیم با آن‌ها ارتباط مؤثر تعریف کنیم.
الان سیگنال‌های مثبتی داده شده و من فکر می‌کنم یکی از اقداماتی که باید در کشور دنبال شود، این است که از منظر اقتصادی، منافع مشترک با این کشورها تعریف کنیم. ما نیز باید در این سوی دنیا، ائتلاف‌های جدیدی شکل دهیم که از نظر اقتصادی به نفع‌مان باشد. اگر با چنین نگاهی جلو برویم، اتفاقات خوبی رقم خواهد خورد.
تسنیم: اخیراً نیز دولت نامه 48 صفحه‌ای به مجلس ارسال و اعلام کرده که برخی احکام برنامه هفتم، پس از گذشت یک‌سال، از نظر دولت قابلیت اجرا ندارند؛ سؤال اینجاست که چرا این موارد اجرا نشده‌اند؟ و این احکام چه هستند که دولت آن‌ها را غیرقابل اجرا می‌داند؟
یزدیان: در انتخابات یک سال و نیم گذشته، دولت و کاندیدای منتخب ریاست‌جمهوری اعلام کردند که برنامه‌شان همان برنامه هفتم است. این نه به‌دلیل اعتقاد کامل به برنامه، بلکه به‌دلیل نداشتن برنامه مستقل بود. برنامه هفتم وجود داشت و ایشان آن را به‌عنوان برنامه خود معرفی کردند.
اکنون که دوستان وارد دولت شده و با واقعیت‌ها مواجه شده‌اند، برنامه را بررسی کرده‌اند و چنین اظهاراتی را مطرح می‌کنند. متأسفانه این اتفاق بسیار نامطلوبی است، چرا که مواردی از برنامه هفتم، عهد ایشان با مردم بوده است. یکی از شاخص‌های اصلی برنامه هفتم، رشد اقتصادی 8 درصدی بود. حالا نامه‌ای ارسال شده که این رشد یا برخی احکام دیگر متناسب نیستند.
در این نامه در بخش‌هایی مانند کشاورزی که برای خود من اهمیت بیشتری دارد مثلاً گفته شده بهره‌وری باید به درصد مشخصی برسد، اما دولت اعلام کرده که نمی‌تواند به آن سطح برسد؛ مثلاً گفته شده 30 یا 50 درصد، اما دولت گفته این‌ها قابل تحقق نیستند. این نشان‌دهنده آن است که دولت برنامه ندارد؛ وقتی به مرحله تعریف عملیات اجرایی رسیده، کم آورده است.
در حالی‌که بهره‌وری لزوماً نیاز به پول ندارد. ما نیز شرایط اقتصادی کشور را درک می‌کنیم؛ کشور درگیر جنگ اقتصادی است و وضعیت خوبی ندارد، اما این نباید مانع از برنامه‌ریزی و اقدام شود. برای مثال دامداری‌ها دارند فعالیت می‌کنند، اما بهره‌وری پایین است و نهایتاً از هر 8 رأس دام، یک بره حاصل می‌شود. اگر بهره‌وری را افزایش دهیم، با هزینه‌ای بسیار اندک، تولید گوشت قرمز می‌تواند تا سه برابر افزایش یابد.
در شرایطی که کشور با محدودیت‌ها و تحریم‌های متعدد مواجه است، موضوع بهره‌وری بیش از پیش اهمیت یافته است. بهره‌وری دقیقاً در نقطه‌ای معنا پیدا می‌کند که نفوذ دانش و هنر مدیریت باید در خدمت ارتقای عملکرد قرار گیرد. با این حال، در بسیاری از حوزه‌ها، با تیم‌هایی مواجه هستیم که نه‌تنها اهل این مباحث نیستند، بلکه بعضاً دچار خستگی، بی‌انگیزگی و عقب‌ماندگی از تحولات روز در حوزه بهره‌وری هستند. در چنین شرایطی، راه‌حل پیشنهادی برخی مدیران، تغییر شاخص‌هاست؛ در حالی که توان واقعی کشور در اصلاح ساختارها و ارتقای بهره‌وری نهفته است.
با این حال، به نظر می‌رسد دولت درگیر روزمرگی شده و انگیزه‌ای برای پرداختن به این موضوعات ندارد. تصور غالب این است که راه‌حل، تغییر شاخص‌های برنامه است؛ در حالی که یکی از وظایف مجلس، طبق تعهدی که به مردم دارد، صیانت از برنامه هفتم توسعه است. مجلس باید قاطعانه ایستادگی کند و اجازه ندهد برنامه دستخوش تغییرات غیرکارشناسی شود. برنامه، میثاق ملی است و دولت باید خود را با آن تطبیق دهد.
تسنیم:در همین زمینه، اشاره‌ای به بحث رشد اقتصادی در برنامه هفتم ضروری است. 8 درصد رشد اقتصادی به‌عنوان هدف برنامه تعیین شد؛ اکنون باید پرسید با این وضعیت، آیا رشد اقتصادی امسال حتی مثبت خواهد بود؟
یزدیان: در بسیاری از موارد، با این افراد نمی‌توان کاری پیش برد. راه‌حل این نیست که این افراد باقی بمانند و برنامه تغییر کند؛ بلکه باید مدیرانی که قادر به اجرای احکام برنامه نیستند، کنار گذاشته شوند و مدیران جدید جایگزین شوند.
در حوزه کشاورزی، ناترازی برق و عدم تحقق اهداف در انرژی خورشیدی، شاهد عقب‌ماندگی هستیم. با این حال، کشاورزی از معدود بخش‌هایی است که در برنامه هفتم، سنجش کمی قابل توجهی دارد. حتی در حوزه آب نیز، احکام برنامه‌ای محدودی وجود دارد. در نامه ارسال شده به مجلس و در اصلاحات صورت‌گرفته، برخی احکام غیرقابل اجرا حذف شده‌اند.
نباید فراموش کرد که مسیر پیش‌رو نیازمند استمرار، ارزیابی دقیق و اصلاح ساختارهای مدیریتی است. تنها در این صورت است که می‌توان به تحقق اهداف برنامه هفتم توسعه امیدوار بود. در برنامه هفتم به استحصال آب توجه شده بود که متاسفانه در این نامه گفته شده که به درصدی که برنامه تصویب شده قابلیت اجرا ندارد. افزایش بهره‌وری در سطح، به‌عنوان مثال، تا پایان برنامه یک عدد در نظر گرفته شده بود که فکر می‌کنم در نامه‌ای که به مجلس فرستادند که این عدد را نصف کردند. شاخص کشت قراردادی، تولید محصولات، افزایش سطح گلخانه‌ای، بهره‌وری آب، توسعه زیتون، شیلات و سایر حوزه‌ها نیز کم شده است. این برنامه نیازمند تلاش جدی بود، اما برخی دوستان به‌طور قابل توجهی اعداد را تغییر دادند.
متأسفانه نگاه‌هایی که وجود دارد، بر اساس توان فردی شکل گرفته و توان واقعی کشور در اعلام نظرها دیده نمی‌شود. مجلس پای کار ایستاده است و باید درباره تک‌تک این تغییرات تصمیم‌گیری کند. این‌طور نیست که با یک نامه 48 صفحه‌ای اعلام شود این احکام قابل اجرا نیستند یا لایحه باید تغییر کند. بهتر بود که دولت تلاش خود را برای اجرای برنامه انجام دهد و در پایان برنامه اعلام کند چه درصدی از برنامه اجرا شده است. اینکه بخواهند چنین تغییراتی بدهند، قابل قبول نیست.
تسنیم: نظر شما درباره استیضاح‌های مطرح شده در مجلس چیست چه میزان این استیضاح‌ها با توجه به عملکرد وزرا مطرح شده و چه میزان سیاسی است؟
یزدیان: باید گفت که نوع موضوعات مطرح شده درباره استیضاح وزیر جهاد کشاورزی بیشتر جنبه عملکردی دارد. من قضاوت نمی‌کنم اما به نظر می‌رسد طراحان استیضاح لزوماً اهتمام جدی به بحث عملکردی نداشته‌اند؛ هرچند حتماً دغدغه‌هایی دارند. اما اکنون، با توجه به وضعیت نهاده‌های دامی، رها بودن نظارت دولت در برخی حوزه‌ها مانند اقلام مرغ، گوشت، نان و نبود برنامه مشخص برای تولید، مباحث کاملاً عملکردی شده‌اند.
من هنوز استیضاح را امضا نکرده‌ام اما اگر در روزهای آینده برنامه‌ای جدی و عزمی راسخ برای حل مسائل مشاهده نکنم، با وجود ارادتی که پیش‌تر به شخص وزیر داشتم، حتماً در موضوع استیضاح ورود خواهم کرد. چرا که نگرانی ما بابت مردم، زراعت و تولید است و این‌ها مباحثی نیستند که شوخی‌بردار باشند. باید همت و دغدغه جدی در این زمینه دیده شود.
تغییراتی آغاز شده، اما هنوز مشخص نیست که این تغییرات چقدر واقعی هستند و چقدر جنبه نمایشی دارند. همان‌طور که عرض کردم، یکی از مشکلات وزارت جهاد کشاورزی، نبود آمار و ارقام دقیق و فقدان برنامه‌ریزی بلندمدت است. به بهره‌وری نیز توجه کافی نمی‌شود. اگر برای خود من ثابت شود که این روند ادامه دارد، حتماً در موضوع ورود خواهم کرد.
بحث استیضاح وزیر نیرو عمدتاً به دلیل نگرانی‌ها و اعتراضات مربوط به قطع برق در تابستان مطرح شد. اکنون که تابستان گذشته، این دغدغه‌ها کمی فروکش کرده و تب‌وتاب استیضاح کاهش یافته است. با اینکه کمیسیون تخصصی من در حوزه آب است و به عنوان عضو فراکسیون نظارت بر صنعت آب و برق نیز نقدهای جدی بر عملکرد وزارتخانه دارم، نگرانی اصلی این است که اگر ایشان بروند، چه کسی جایگزین خواهد شد.
برخی معتقدند تا زمانی که فردی نیاید که بتواند مسیر فعلی را تغییر دهد، بهتر است آقای علی‌آبادی در سمت خود باقی بماند. چرا که حداقل سلامت نفس دارد و فردی کارشناسی است، به‌ویژه در حوزه برق. اگر معاونان آب و برق ایشان دارای برنامه‌های عمیق‌تری بودند، شاید گزینه مناسبی برای ادامه مسیر بودند و نگرانی‌ها نیز کمتر می‌شد. در مورد ایشان نیز معتقدم باید به برنامه‌ها توجه کرد و بر اساس آن تصمیم گرفت. خود ایشان معتقد است که دو معاون اصلی وزارتخانه را پس از تسلط تغییر نداده‌اند. استدلالشان این است که نگاه تخصصی دارند و در دوره قبل چهار سال برنامه‌ریزی کرده بودند. من انتظار داشتم که پس از این چهار سال، تغییراتی اعمال شود.
سؤال اینجاست که پس از گذشت سه سال از دولت قبل و یک سال از دوره جدید، مجلس نیز باید بررسی کند که ایشان چه نگاهی را قرار است ادامه دهد. در حوزه برق انصافاً کارهای خوبی در این یک سال انجام شده است. نمی‌گویم همه اقدامات صددرصد درست بوده یا در مسیر صحیح قرار گرفته، اما دولت تلاش کرده بخشی از ناترازی‌ها را جبران کند. اما در حوزه آب، همچنان معتقدم دولت هنوز مشکل را به‌درستی درک نکرده است. وقتی دولت متوجه مسئله نباشد، طبیعتاً برنامه متناسبی نیز نخواهد داشت. این مشکل، به نظام حکمرانی ما بازمی‌گردد.
تسنیم: برخی از نمایندگان مطرح می‌کنند که مشکل مدیریتی داریم، نه مشکل منابع آب. آیا این حرف درست است؟
یزدیان: کشور ما در اقلیم خشک و نیمه‌خشک قرار دارد و نمی‌توان گفت کمبود منابع نداریم. اما آیا با همین منابع موجود می‌توانیم بهتر زندگی کنیم و بهتر مدیریت کنیم؟ قطعاً بله. بحث ما دقیقاً همین است که منابع موجود را به‌درستی مدیریت نمی‌کنیم.
در هیچ جای دنیا مدیریت آب به‌صورت استانی انجام نمی‌شود، یعنی بر اساس مرزهای سیاسی بلکه آب باید بر اساس حوزه آبریز مدیریت شود. این گونه تصمیمات، نظام تصمیم‌گیری را به هم می‌زنند، و بعد انتظار داریم مسئله حل شود. برای یافتن راه‌حل، ابتدا باید اشتباهات را اصلاح کنیم. یک‌بار دولت لایحه داده که نظام تصمیم‌گیری آب استانی شود و دوباره باید لایحه دهد که مدیریت بر اساس حوزه آبریز باشد لذا یا باید حوزه مدیریت را تغییر داد و مدیریت را حوزه‌ای کرد و یا اگر 2 استان مشکل دارند آن را بر طرف کرد.
بنده نمی‌خواهم راه‌حل بدهم، به نظرم، قابل حل است، اما نگاه ما نباید پروژه‌محور باشد، بلکه باید نگاه حکمرانی داشته باشیم. اگر حکمرانی را درست کنیم، شرایط کشور بسیار بهتر خواهد شد.
تسنیم: برداشت بی‌رویه از چاه‌های آب مشکلاتی از جمله فرونشست زمین را در بخش‌های مختلف کشور به‌وجود آورده است؛ آیا آماری از وضعیت برداشت آب از چاه‌ها، تعداد چاه‌های مجاز و غیرمجاز و هم‌چنین نمای کلی از وضعیت آبی ایران دارید؟
یزدیان: یک میلیون چاه غیر مجاز در کشور وجود دارد. در حال حاضر حدود یک میلیون چاه در کشور وجود دارد که تقریبا 50 درصد آن غیر مجاز هستند. از این تعداد 62 هزار مربوط به صنعت است که 1.2 میلیارد متر مکعب برداشت می‌کنند. 24 هزار چاه شرب ، حدود 5.4 میلیارد مصرف دارند و 8 هزار چاه فضای سبز که نیم میلیارد مصرف می‌کنند؛ این‌ها در مجموع حدود 7 میلیارد متر مکعب مصرف دارند.
طبق آمار 408 هزار چاه کشاورزی مجاز داریم که می‌توانند 26 میلیارد متر مکعب برداشت کنند. در کنار آن، 325 هزار چاه کشاورزی غیرمجاز داریم که حدود 6 میلیارد متر مکعب برداشت می‌کنند. از طرفی، همان چاه‌های مجاز که 408 هزار تا هستند، 143 هزارتایشان 5 میلیارد مترمکعب بیش از پروانه برداشت می‌کنند؛ در مجموع، کشاورزی مجاز باید 26 میلیارد برداشت کند، اما همین حالا 37 میلیارد برداشت می‌کند؛ یعنی 12 میلیارد متر مکعب اضافه برداشت که این اثرش را در فرونشست زمین و ناترازینشان می‌دهد.
تسنیم، چه کسی باید در این‌باره تصمیم بگیرد؟
یزدیان: حتماً بخش دولت باید تصمیم بگیرد. مسلماً اگر بخواهیم جلوی برداشت از چاه‌های غیرمجاز را بگیریم، مقاومت اجتماعی وجود خواهد داشت و برخوردهایی هم صورت می‌گیرد. ولی نمی‌شود به‌سادگی از کنار آن گذشت و گفت که دیگر کاری نمی‌شود کرد، یا از دست رفته است. اگر رها شود، افزایش پیدا می‌کند. این‌ها بالاخره می‌رسند به اقداماتی که واقعاً اصلاحات جدی در نظام حکمرانی می‌طلبند.
ما همین امسال قانونی داشتیم که حتی اجازه می‌داد دولت بتواند برق چاه‌ها یا برداشت‌های غیرمجاز را قطع کند. چون بحران داشتیم، حالا چه از نظر برداشت، چه از نظر تعداد چاه‌های غیرمجاز، دولت می‌توانست برق را قطع کند. وزارت نیرو به برخی استان‌ها ابلاغ می‌کرد که این کار را انجام دهند، اما استاندارها قبول نمی‌کردند. نمی‌توانستند. این با بحث ارائه اختیارات بیشتر به استانداران تضاد دارد. اگر قرار باشد مدیریت آب به‌صورت استانی انجام شود، دعواهای بین استان‌ها بیشتر می‌شود.
تسنیم، طبق قانون نماینده‌ها در اظهارنظر آزادند و می‌توانند درباره هر موضوعی صحبت کنند. اما گاهی می‌بینیم که برخی صحبت‌ها در جامعه التهاب ایجاد می‌کند یا انتظاراتی را شکل می‌دهد، بدون اینکه گوینده اطلاعی دقیق از موضوع داشته باشد نکاتی را مطرح می‌کند و به جای تقویت انسجام ملی ایجاد التهاب می‌کنند نظرتان در این باره چیست؟
یزدیان: وقتی منِ نماینده بقای خودم را در رأی دوره آینده ببینم و بخواهم حرف‌هایی بزنم که صرفاً خوش‌آیند گروهی باشد، یا نگاهم ژورنالیستی و رسانه‌ای باشد، مشکل ایجاد می‌شود. خصوصاً که فضای مجازی در سال‌های اخیر با وجود برکاتی که داشته، آفات جدی هم داشته است. افراد را تحریک می‌کند که مکرراً صحبت‌های جنجالی داشته باشند تا دیده شوند. این اشکالات وجود دارد و من هم قبول دارم که گاهی خود ماها باعث التهاب می‌شویم.
این‌ها مسائلی هستند که جامعه باید در برابرشان رشد کند و واکنش نشان دهد. اگر نظارت جدی وجود داشته باشد، می‌توان به این موضوعات ورود کرد و منعی ندارد. اما مهم‌تر از همه این است که مردم این اتفاقات را بشناسند و تحلیل کنند. مشکل اینجاست که اگر نماینده‌ای تخصصی صحبت کند و حرف جنجالی نزند، به‌سرعت برچسب می‌خورد که فلانی هر روز نطق و تذکر دارد!
من این انتقاد جدی را همواره به هیئت رئیسه داشته‌ام. گفته‌ام متأسفانه خود شما هم به برخی مطالبات غلط دامن می‌زنید. مثال بزنم: دلیل ندارد مجلس این‌قدر تعطیل باشد. در هیئت‌رئیسه مجلس، متأسفانه از ظهر چهارشنبه که زنگ مجلس زده می‌شود تا صبح یکشنبه، اگر کاری هم نکنند، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. یعنی چه؟ یعنی نماینده ترغیب می‌شود که به حوزه انتخابیه‌اش برود و با مطالباتی مواجه شود که بعضاً بی‌ارتباط با وظایف ملی اوست.
مجلس باید به مسائل ملی بپردازد. کمیسیون‌های مجلس باید بسیار فعال‌تر باشند. به نظر من، احیای جایگاه نمایندگی تا حد زیادی در دست هیئت‌رئیسه است. هیئت‌رئیسه می‌تواند برخی برنامه‌های جدی را در روزهای پنج‌شنبه و جمعه برگزار کند تا نماینده مجبور شود در تهران بماند. مثلاً اگر قانونی فرستاده شده یا طرحی آمده، یا لایحه‌ای مطرح شده، باید ظرف مدت مشخصی پاسخ داده شود. وقتی نماینده مجبور شود پاسخ دهد، و همه ببینند که پاسخ نمی‌دهد، خودش مجبور می‌شود بماند و کار را انجام دهد.
به نظر من، در زمانی که کشور شرایط اقتصادی و امنیتی خاصی داشت ، نباید سه هفته تعطیلی رعایت شود؛ می‌توان جلسات علنی را چهار هفته کرد. الان حس کردیم شرایط خاصی وجود دارد. می‌توانستیم تابستان مجلس را تعطیل نکنیم و بگوییم به این نتیجه رسیدیم که تعطیلات نرویم. می‌توانیم سه جلسه در هفته یا حتی چهار جلسه برگزار کنیم. هیچ مانعی وجود ندارد. همه این‌ها بحث‌هایی هستند که می‌گویند مثلاً تعطیلات مناسبتی داریم. خب، می‌توانیم بگوییم در این تعطیلات، کمیسیون‌ها فعال باشند. البته کیفیت بحث‌ها هم باید افزایش یابد.
تسنیم: درباره برخی از طرح‌ها بیش از چند 100 پیشنهاد از سوی نمایندگان مطرح می‌شود نظر شما درباره روند بررسی طرح‌ها و لوایح در مجلس چیست؟
یزدیان: به نظر بنده روند بررسی طرح‌ها و لوایح می‌تواند تغییر و اصلاح شود. برای مثال برای هر بند از قانون، پیشنهادهایی از سوی نمایندگان مطرح شده. می‌گویم ایرادی ندارد؛ می‌تواند بیاید و یکی‌یکی در مجلس خوانده شود. این پیشنهادها بررسی شوند، نظر پیشنهاددهنده مشخص شود، و ببینیم آیا موافق فعال و پویایی وجود دارد یا نه. یا اینکه کمیسیون‌ها ورود کنند.
یک هیئت رئیسه‌ی پویا می‌تواند برود و یکی‌یکی این پیشنهادها را بررسی کند، با طراح آن‌ها صحبت کند و مثلاً به نماینده بگوید که این پنج پیشنهاد را که مطرح کرده در ماده قانونی استدلال کند، اصلاح کند، و تا حد امکان پالایش‌شان کند یا کاهش دهد. هیچ مانعی وجود ندارد. بله، اگر نماینده‌ای اصرار داشته باشد، باید پیشنهادش مطرح شود. اما ما اساساً قدرت اقناع نداریم؛ یعنی کسی در مجلس دنبال اقناع نماینده نیست که بیاید و بگوید: آقا، این پنج پیشنهاد را چرا می‌گویی؟
بخشی از این مسئله به رفتار نماینده‌ها برمی‌گردد. در جامعه ارزش‌گذاری‌هایی شکل گرفته که اگر نماینده‌ای حرف بزند و بعد از خودش یک فیلم سلفی بگیرد، دیده می‌شود. باید برخی از این رفتارها را کنترل کرد. باید در ارزش دادن‌ها و وقت دادن‌ها بازنگری شود. با اصلاح این موارد می‌توان مجلس را بهتر اداره کرد تا به امور مهم‌تر بپردازد. روحیه کار و تلاش در برخی نماینده‌ها کم و زیاد است. هیئت‌رئیسه می‌تواند این روحیه را تقویت کند، یا برعکس عمل کند. تصور من این است که در بسیاری از موارد، هیئت‌رئیسه به این نتیجه رسیده که خیلی کاری به نماینده‌ها نداشته باشد.
یکی از وظایفی که قانون برای مجلس تعیین کرده، این است که برای شوراهای عالی و شوراها ورود کند و حدود اختیاراتشان را مشخص کند. اما متأسفانه در یکی دو دوره‌ای که این قانون نوشته و ابلاغ شده، تنها بندی که فکر می‌کنم در سیاست‌های قانون‌گذاری اجرا نشده، همین است. هیچ کمیسیون یا کمیته‌ای در مجلس به آن نپرداخته است.
متاسفانه در این زمینه غفلت و تأخیر وجود دارد. شوراها شکل می‌گیرند، کار خودشان را انجام می‌دهند.
تسنیم: یکی از موارد موجود قانون کنکور بود. مجلس مستقیماً ورود کرد و گفت: «ما نمی‌خواهیم تاثیر معدل این‌طور باشد.» اما شورای عالی انقلاب فرهنگی در این مسئله اصرار کرد، نظر شما چیست؟
یزدیان: مسئله کنکور یکی از نمادهای لجاجت در سیستم تصمیم‌گیری است. اکثر کارشناسان نقد جدی به این مصوبه دارند. اما هر کسی که حرف می‌زند، دبیر شورای‌عالی انقلاب فرهنگی خودش را موظف می‌داند که موضع بگیرد و بگوید: نه، مجلس نباید دخالت کند.
خب، بالاخره ما در هر جای حاکمیت باید بپذیریم که زمانی با یک استدلال، تصمیمی گرفته‌ایم. حالا که جلو رفته‌ایم، می‌توان آن را اصلاح کرد. شورای عالی انقلاب فرهنگی به نظر من یکی از وظایف اصلی‌اش این است که برای جوانان نسبت به آینده امیدآفرینی کند. اما تصمیمی گرفته که همه را در این زمینه سرخورده و ناامید کرده است. این‌ها بحث‌هایی هستند که متأسفانه وجود دارند. انتقال این مسائل هم به خود ما نماینده‌ها برمی‌گردد. گاهی احتیاط می‌کنیم؛ مثلاً می‌گوییم نکند کسی از این حرف بدش بیاید، چون بالاخره چهار سال بعدی هم هست.
انتهای پیام/