نمایش قدرت یا شکست سیستم؟ 60 شهروند در صف نجات استاندار
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از یاسوج، یداله رحمانی، استاندار کهگیلویه و بویراحمد در رویدادی که بیشتر شبیه به یک فراخوان اضطراری تا یک رویه اداری منظم به نظر می‌رسد، با زیر پا گذاشتن روال معمول ملاقات‌های محدود خود این هفته به طور استثنایی با 60 شهروند دیدار کرد که این جهش سه برابری در تعداد مراجعین، از سقف معمول 20 تا 25 نفر، یک حقیقت ناراحت‌کننده را آشکار می‌سازد که نهادهای اجرایی محلی در حل مشکلات روزمره مردم به بن‌بست رسیده‌اند.
استاندار رحمانی تلاش می‌کند این افزایش را به عنوان پاسخگویی فعالانه جلوه دهد و می‌گوید: برای امروز تصمیم گرفتیم با 60 نفر ملاقات کنیم. اما در نگاهی انتقادی، این اقدام خود اعترافی است به این موضوع که کانال‌های رسمی اداری در استان از کار افتاده‌اند و تنها اهرم فشار مؤثر برای رسیدگی به پرونده‌های عمرانی، بانکی یا حمایتی کشاندن موضوع به سطح عالی‌ترین مقام اجرایی است.
آیا شایسته یک سیستم مدیریتی کارآمد است که شهروندان برای حل یک مشکل اداری ساده، مجبور باشند ساعت‌ها در صف ملاقات با استاندار بایستند؟ این شیوه ملاقات عمومی، در واقع نمایانگر تمرکزگرایی ناکارآمد است؛ سیستمی که در آن مدیران میانی جسارت یا توانایی تصمیم‌گیری ندارند و منتظر حکم نهایی استاندار می‌مانند.
استاندار قول داده است که دستوراتش با فوریت و سرعت لازم پیگیری و اجرایی خواهد شد و مدیران مربوطه از بانک‌ها تا شهرداری‌ها نیز حضور داشته‌اند و این سخنان هرچند دلگرم‌کننده به نظر می‌رسد و اما در بستر تجربه اداری ایران، اغلب تنها یک ژست تشریفاتی است.
تجربه نشان داده است که فاصله بین دستور شفاهی یا کتبی یک مقام ارشد و اجرای ملموس آن در دستگاه‌های دولتی، می‌تواند به یک مانع بوروکراتیک غیرقابل عبور تبدیل شود و وقتی مشکلات در سطوح پایین‌تر حل نشدند که کار به استاندار کشید، چه ضمانتی وجود دارد که مدیران کم‌کار همان دستگاه‌ها، پس از خروج استاندار با همان بی‌میلی یا ناتوانی اولیه با دستورات جدید برخورد نکنند؟ این جلسات بیشتر شبیه به جراحی سرپایی برای تسکین درد است تا درمان ریشه‌ای بیماری اداری.
گزارش‌ها حاکی از آن است که موضوعات شامل طیف وسیعی از مسائل عمرانی مورد نظر هم‌استانی‌ها تا مشکلات مرتبط با واحدهای تولیدی بوده است و این تنوع نشان می‌دهد که مشکلات، ریشه‌های عمیقی در برنامه‌ریزی ضعیف اقتصادی و اجرایی استان دارند.
استاندار رحمانی با ابراز اطمینان از حل‌وفصل همه موارد توسط مجموعه مدیران و کارشناسان مربوطه و در نهایت فراهم آوردن رضایتمندی مردم، عملاً مسئولیت موفقیت نهایی را از خود سلب کرده و آن را به گردن همان مدیرانی می‌اندازد که پیش از این ناکام مانده بودند.
به گزارش تسنیم، دیدار با 60 نفر در یک روز، یک عمل قهرمانانه مدیریتی نیست، بلکه یک هشدار قرمز درباره سلامت سیستم اداری استان است و اگر استاندار مجبور است هر هفته نقش یک منجی فوری را ایفا کند، سؤال اساسی این است که تا چه زمانی باید شهروندان برای دریافت خدمات اولیه به اجرای نمایش‌های هفتگی پاسخگویی در سطح اول استانداری دلخوش باشند؟ جامعه منتظر شواهدی است که نشان دهد این دستورات فوری در هفته‌های آتی به واقعیت‌های ملموس تبدیل شده‌اند، نه اینکه تنها برای مدتی کوتاه، آمار رضایت عمومی را بالا ببرند.
انتهای پیام/