اهمیت حیاتی امنیت الکترونیک بومی برای استقلال ملی

خبرگزاری تسنیم- تأمین امنیت الکترونیک (سایبری) یک کشور، امروزه به اندازه امنیت مرزهای فیزیکی اهمیت دارد، زیرا زیرساخت‌های حیاتی، اقتصاد و حتی حیات اجتماعی به طور کامل وابسته به فضای تبادل اطلاعات هستند.

اتکای صرف بر الگوها و فناوری‌های خارجی در این حوزه، وابستگی استراتژیک ایجاد می‌کند. تحقق امنیت الکترونیک بر اساس الگوهای بومی سه اهمیت حیاتی زیر را برای کشور به همراه دارد:

1. تضمین استقلال راهبردی و حاکمیت دیجیتال مهم‌ترین دستاورد امنیت بومی، کسب حاکمیت دیجیتال است.

در دنیای امروز، کنترل بر جریان داده‌ها و معماری زیرساخت‌های اطلاعاتی، مترادف با کنترل بر آینده کشور است.

استفاده از نرم‌افزارها، سخت‌افزارها و پروتکل‌های توسعه یافته داخلی، کشور را از ریسک‌های ناشی از تحریم‌ها، جاسوسی‌های احتمالی یا قطع ناگهانی دسترسی به به‌روزرسانی‌های امنیتی توسط طرف‌های خارجی مصون می‌دارد.

این استقلال، به سیاست‌گذاران اجازه می‌دهد تا بدون واهمه از فشارهای خارجی، تصمیمات ملی در حوزه فناوری اطلاعات اتخاذ کنند.

همچنین الگوهای بومی تضمین می‌کنند که زیرساخت‌های حساس ملی (مانند انرژی، بانکداری، دفاع و ارتباطات) بر اساس نیازهای امنیتی خاص کشور طراحی شده‌اند، نه بر اساس استانداردهای عمومی و آسیب‌پذیر شرکت‌های بین‌المللی.

2. انطباق کامل با ساختار فرهنگی، اجتماعی و قانونی بومی فناوری‌های وارداتی اغلب با مفروضات فرهنگی و اجتماعی متفاوتی طراحی می‌شوند که ممکن است با بستر جامعه میزبان سازگار نباشد. الگوهای بومی این خلأ را پر می‌کنند.

توسعه سیستم‌ها و اپلیکیشن‌های بومی، امکان ادغام کامل زبان‌های ملی و لهجه‌های محلی در رابط‌های کاربری و فرآیندهای پردازش اطلاعات را فراهم می‌آورد.

این امر به افزایش ضریب نفوذ و پذیرش فناوری در میان عموم مردم کمک می‌کند و در عین حال، امکان نظارت اخلاقی بر محتوای تولید شده را در چارچوب‌های قانونی کشور میسر می‌سازد.

از سوی دیگر، الگوهای بومی بهتر می‌توانند الگوهای حملات سایبری خاصی را که مختص به منطقه جغرافیایی و اهداف ملی هستند، شناسایی و خنثی کنند.

یک سیستم امنیتی بومی با آگاهی عمیق از تاریخچه تهدیدات داخلی، کارایی بسیار بالاتری نسبت به یک سیستم عمومی جهانی دارد.

3. توسعه و اشتغال‌زایی پایدار در اکوسیستم دانش‌بنیان تحقق امنیت الکترونیک مبتنی بر الگوهای بومی، یک سرمایه‌گذاری استراتژیک در سرمایه انسانی و فناوری ملی محسوب می‌شود.

تمرکز بر توسعه بومی، انگیزه و تقاضای لازم برای شکل‌گیری یک اکوسیستم قوی متشکل از شرکت‌های دانش‌بنیان، محققان، و متخصصان امنیت سایبری در داخل کشور را ایجاد می‌کند.

این امر به جای خروج ارز برای خرید لایسنس‌ها و خدمات خارجی، منابع مالی را در داخل اقتصاد دانش‌بنیان به گردش در می‌آورد.

این بخش، صدها هزار فرصت شغلی با ارزش افزوده بالا ایجاد می‌کند که در برابر نوسانات اقتصادی سنتی مقاوم‌تر هستند.

تربیت نیروی انسانی که متخصص در حفظ و ارتقای معماری‌های ملی هستند، پشتوانه بلندمدت استقلال فناورانه کشور را تضمین می‌نماید.

در نهایت اینکه امنیت الکترونیک بومی نه یک انتخاب ، بلکه یک ضرورت راهبردی محسوب می شود.

این رویکرد سه رکن اساسی استقلال ملی – یعنی حاکمیت دیجیتال، انطباق فرهنگی و توسعه اقتصادی دانش‌بنیان – را به طور همزمان تقویت می‌کند و کشور را در مسیر خودکفایی و پایداری در عصر دیجیتال یاری می‌رساند.

* محمد قلمچی کارشناس حوزه امنیت الکترونیک

انتهای پیام/