آدمی: جنگ 12 روزه باید به «غرب‌شیفتگی» و توهم امکان موازنه با غرب پایان دهد
به گزارش بخش سیاسی وبانگاه به نقل از گروه امام و رهبری خبرگزاری تسنیم، دکتر علی آدمی، عضو هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، در «نشست ما و غرب در آیینه جنگ 12 روزه» به عنوان یکی از پیش‌نشست‌های همایش «ما و غرب در آراء و اندیشه حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مدظله العالی)» که در تالار صلح این دانشکده برگزار شد، این جنگ را رویدادی خواند که هم «خطای راهبردی دشمن» و هم «نقاط ضعف بازدارندگی ملی» ایران را به شکل بی‌سابقه‌ای عیان کرد.
دو اشتباه بزرگ نتانیاهو؛ از «توهم هوش مصنوعی» تا «نادیده گرفتن روانشناسی ایرانی»
آدمی نخستین علت وقوع جنگ را «خطای محاسباتی فاحش» رهبران رژیم صهیونیستی برشمرد و افزود: نتانیاهو دو اشتباه کرد؛ یک اینکه فرهنگ سیاسی ایرانیان را از الگوریتم و هوش مصنوعی گرفته بود. داده‌های مکانیکی به او می‌گفتند که مردم ایران به خیابان خواهند آمد. او فرهنگ سیاسی پیچیده ایرانی را که در آن گفتار در فضای مجازی لزوماً به معنای کنش در عالم واقع نیست، لحاظ نکرده بود. و بر این اساس ما اولین ملتی هستیم که هوش مصنوعی را ضربه فنی کردیم.
وی با اشاره به اینکه دومین اشتباه اسرائیل، نادیده گرفتن این قاعده بود که «با ایرانی زور جواب نمی‌دهد.»
این اشتباه را بنیادی‌تر دانست و تصریح کرد: نتانیاهو با این حمله، به راهکارهای تدریجی غرب علیه ایران ضربه زد زیرا هرچه بر ایرانی سخت‌گیری کنند، پاسخ معکوس می‌گیرند.
ارکان بازدارندگی حمله به ایران
این استاد روابط بین‌الملل دانشگاه علامه طباطبایی در ادامه، ضعف‌های بازدارندگی ایران را به بازدارندگی نظامی ـ امنیتی و بازدارندگی اجتماعی تقسیم کرد و افزود:
نباید دوگانه موشک و مردم درست کنیم، بودجه نظامی کشور نباید قربانی جناح‌بازی‌های سیاسی شود. آمریکا یک تریلیون دلار بودجه نظامی دارد. حتی امارات و عربستان به نسبت تولید ناخالص داخلی، بالاترین بودجه نظامی جهان را دارند. در چنین ژئوپلیتیکی، چگونه می‌توانیم بگوییم چون نان نداریم، هزینه نظامی نمی‌کنیم؟
این استاد علوم سیاسی با بیان اینکه حتی با حداکثر توان نظامی، بدون «بازدارندگی اجتماعی» کار ما ناقص است، تصریح کرد: آنچه اتفاق افتاد، لزوماً به معنای همراهی کامل فرهنگی نبود، بلکه ممکن است در آینده و تحت شرایط مختلف تکرارنشدنی باشد.
کارنامه نبرد و باخت تمدنی غرب به ایران
دکتر آدمی جنگ 12 روزه را به عرصه‌های مختلفی تقسیم کرد و گفت: در نبرد تمدنی، غرب باخت کامل داد؛ زیرا اصول اولیه لیبرالیسم و حقوق بشر که قرن‌ها برایش تبلیغ کرد، نقض شد.
وی غرب را در نبرد سیاسی نیز بازنده دانست و تصریح کرد: تصویر جنایت در اذهان جهانیان برای دهه‌ها ماندگار شد.
استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی در تحلیل نبرد نظامی ایران و غرب در جنگ 12 روزه با اسرائیل، ابتدا با بیان اینکه نبرد نظامی برنده واضحی نداشت، چنین استدلال کرد که «در میدان، هر دو طرف زدند و خوردند.» اما او در جمع‌بندی گفت: «در مقیاس کلان، ایران برنده نبرد نظامی بود؛ از این جهت که در مقابل یک ائتلاف بزرگ ایستاد.»
آدمی در عین حال معتقد است که در نبرد امنیتی اسرائیلی‌ها توانستند با استفاده از هوش مصنوعی و جنگ سایبری، یک غافلگیری استراتژیک ایجاد کنند.
وی نبرد شناختی این جنگ را هنوز برقرار دانست و تصریح کرد که «برنده نهایی آن، تعیین‌کننده کلیت ماجراست.»
تغییر قواعد بازی جهانی و ضرورت خروج ایران از دوگانه‌سازی
استاد روابط بین‌الملل دانشگاه علامه طباطبایی با تحلیل تحولات جهانی هشدار داد: «دوران موازنه‌های کلاسیک به سر آمده. استراتژی ترامپ نشان می‌دهد آمریکا دیگر قائل به موازنه نیست، بلکه به دنبال “تحمیل” است. موازنه‌ها بسیار سیال و موقتی شده‌اند، مانند هند که هم متحد آمریکاست و هم در پیمان شانگهای حضور دارد. برخی در داخل کشور هستند که به خاطر شیفتگی تاریخی به غرب، همواره فکر فکر می‌کنند که می توان با غرب موازنه برقرار کنیم و اکنون این جنگ باید به این توهم پایان دهد. غرب نه می‌تواند حکومت شما را نجات بدهد و نه می‌تواند توسعه برای کشور شما به همراه بیاورد و نه می‌تواند در نظام بین‌الملل جایگاهی داشته باشد.
وی در ادامه افزود: فکر می‌کنم یکی از الگوهای موزانه ما واقعا همین است که ما بتوانیم از این الگوهای کلاسیک عبور کنیم، سبد دیپلماسی خودمان را خیلی متنوع کنیم، دوباره در دوگانه شرق و غرب قرار نگیریم. این دوگانه مثل موشک و مردم است؛ ما منافع ملی داریم و تابع منافع ملی مان هستیم. این حرف را رهبری نیز چند سال قبل فرمودند که منافع ملی ما غیر از رژیم صهیونیستی که ارتباطی نداریم و نامشروع است، تعیین کننده آن الگوهای موازنه خواهد بود.»
آدمی با تأکید بر اینکه ما باید یک «تغییر راهبردی» ایجاد کنیم، افزود: باید سبد دیپلماسی خود را بسیار متنوع‌تر کرده و از دوگانه‌سازی شرق و غرب خارج شویم. مشکل اصلی اینجاست که بر سر “منافع ملی” تعریف مشخص و اجماعی نداریم.
انتهای پیام/