سفری خیال‌انگیز به هرمز جزیره مدادرنگی‌های زنده

هرمز، جزیره‌ای کوچک و بیضی‌شکل در هشت کیلومتری جنوب شرقی بندرعباس، نه یک تکه خشکی در دریا، بلکه یک موزه زمین‌شناسی روباز و یک بوم نقاشی عظیم است.
استانها

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم دفتر جزایر خلیج فارس، این خاک سرخ‌فام، با سکوت مسحورکننده‌اش، هر گردشگری را به دنیایی دیگر می‌برد؛ جایی که دره مجسمه‌ها با اشکال سنگی عجیب و غریب به استقبال می‌آید و الهه نمک با شکوهی خاموش ایستاده است. هرمز در ایام اوج سفر، به‌ویژه زمستان و نوروز، به میزبان روزانه هزاران عاشقی تبدیل می‌شود که از سراسر جهان می‌آیند تا این طبیعت یگانه را با تمام حواس خود درک کنند. این جزیره قابلیت آن را دارد که در کنار موفقیت‌هایی چون روستای سهیلی قشم، به عنوان یک مقصد جهانی مطرح شود، اما ماندگاری این زیبایی یگانه، منوط به حفاظت هوشمندانه از خاک گران‌بهای آن است.

تصور کنید که پا بر خاکی می‌گذارید که شبیه هیچ کجای کره زمین نیست. هوا مطبوع و پر از بوی تند و شور دریاست و رنگ‌ها شروع به رقصیدن می‌کنند. در هرمز، شما در یک توهم دلپذیر از رنگ‌ها گم می‌شوید؛ از ساحل سرخ که ذرات بی‌نظیر معدنی‌اش آب را به رنگ خونین و شگفت‌انگیز در می‌آورد تا دره رنگین‌کمان که طیف خیره‌کننده بیش از هفتاد عنصر معدنی را در برابر چشمانتان نمایان می‌سازد.

سفر در این خاک با پای پیاده، شما را به تماشای تاریخ و دلاوری می‌برد؛ به قلعه پرتغالی‌ها، که گرچه یادگاری از دوران تلاش بیگانگان برای سیطره بر خلیج فارس است، اکنون نماد بازپس‌گیری اقتدار دریایی ایران در عصر صفویه و دلاورمردی دریانوردان ایرانی است. این سفر با حس قدم زدن در جنگل‌های حرا، که با سازوکار شگفت‌انگیزی، نمک آب شور دریا را فیلتر کرده و تنها آب شیرین را جذب می‌کنند تا بتوانند در این شرایط سخت به حیات خود ادامه دهند، تکمیل می‌شود.

در هرمز، علاوه بر گردشگران داخلی ، گردشگران اروپایی، آسیایی و حاشیه خلیج فارس در بیش از چهارصد خانه مسافر و بوم‌گردی مهمان شده و طعم اصیل غذاهای سنتی جنوب، مانند قلیه ماهی و نان تیموشی را می‌چشند.

میراثی در خطر؛ ضرورت حفاظت از خاک گران‌بها

با وجود پتانسیل عظیم هرمز برای جهانی شدن، چالش‌های جدی پیش روی این نگین سرخ خلیج فارس قرار دارد که بقای آن را تهدید می‌کند. اصلی‌ترین و حیاتی‌ترین چالش، آسیب‌های محیط زیستی ناشی از فشار بالای گردشگران در فصول پیک مسافر است.هرمز، با توجه به ساختار خاص زمین‌شناسی و خاک منحصربه‌فردش، بسیار شکننده و آسیب‌پذیر است. متأسفانه، برداشت غیرمجاز خاک سرخ و نادیده گرفتن اهمیت یگانه آن، به مثابه بردن هویت و جاذبه اصلی جزیره است که می‌تواند در طول زمان، این گنجینه طبیعی را از بین ببرد.

حجم بالای دوازده هزار گردشگر روزانه در در ایامی همچون ماه مهر و نه در ایام پیک مسافر، در کنار کمبود زیرساخت‌های استاندارد مدیریت پسماند و فقدان مسیرهای مشخص و کنترل‌شده، فشار عظیمی را بر بوم‌ حساس این جزیره وارد می‌کند.

توسعه گردشگری در هرمز باید بر پایه حفاظت اکولوژیک و مسئولانه بنا شود تا این جزیره جاذبه خود را برای نسل‌های آینده حفظ کند.برای کوتاه‌مدت و میان‌مدت، ضروری است که مدیریت فشرده جمعیت گردشگر به‌ویژه در ایام اوج سفر، از طریق تعیین ظرفیت مجاز پذیرش روزانه و تقویت گشت‌های نظارتی تخصصی برای جلوگیری از تخریب محیط و برداشت خاک اعمال شود.

در این فاز، باید یک فرهنگ‌سازی عمیق با محوریت گردشگری مسئولانه ایجاد شود و راهنماهای محلی به سفیران حفاظت از خاک سرخ تبدیل گردند. همچنین، حمایت از بوم‌گردی‌های محلی در اولویت قرار گیرد تا درآمد حاصل از گردشگری مستقیماً به اقتصاد بومی تزریق شده و توسعه پایدار را تقویت کند.

در بلندمدت، نیاز به یک برنامه جامع برای ثبت جهانی هرمز به عنوان ژئوپارک یا منطقه حفاظت‌شده زیست‌محیطی وجود دارد تا استانداردهای بین‌المللی حفاظت در جزیره حاکم گردد. این امر شامل توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل پاک مانند استفاده از دوچرخه و وسایل نقلیه الکتریکی، ایجاد مسیرهای پیاده‌روی مشخص و محدودشده برای کاهش تخریب خاک در نقاط حساس، و راه‌اندازی سیستم مدرن و پایدار جمع‌آوری و بازیافت زباله است. تنها با این اقدامات است که هرمز می‌تواند خود را به عنوان یک مقصد جهانی نمونه در گردشگری اکولوژیک تثبیت کند.

هرمز گنجینه‌ای یگانه برای جهان

هرمز گنجینه‌ای یگانه است که قابلیت‌های آن برای مطرح شدن در سطح بین‌المللی و تبدیل شدن به یک برند جهانی گردشگری، بسیار فراتر از وضعیت فعلی است. این جزیره هم در بعد طبیعت‌گردی و هم در بعد تجربه فرهنگی، یک پکیج کامل را ارائه می‌دهد. اما حفظ این زیبایی‌های شگفت‌انگیز، مستلزم آن است که گردشگری نه با رویکرد صرفاً اقتصادی، بلکه با رویکرد حفاظتی و توسعه پایدار دنبال شود.

هرمز یک گنجینه ارزشمند است، نه یک منبع مصرفی. مسئولیت حفظ این جزیره مدادرنگی‌ها بر دوش همه ماست تا نسل‌های آینده نیز بتوانند در سکوت مسحورکننده این خاک، داستان هزاران سال آفرینش زمین را از نزدیک بشنوند.

انتهای پیام/7558

 
 

 

منابع خبر:‌ © ‌خبرگزاری تسنیم
دکمه بازگشت به بالا