پرستاران؛ ستون‌های بی‌ادعای سلامت در سایه فراموشی معیشت
خبرگزاری تسنیم، اردبیل ـ پرستاری بیش از اجرای فرامین پزشکی، ترکیبی از دانش بالینی، مهارت فنی و حساسیت انسانی است که در تعامل روزمره با بیمار، خانواده و تیم درمان متجلی می‌شود پرستار در نقش مراقب، سازمان‌دهنده درمان و رابط میان تیم‌های تخصصی ایفای نقش می‌کند.
نگاه پرستار شرح‌حال یک بیمار را تنها از علائم حیاتی نمی‌سازد او وضعیت روانی، خانوادگی و اجتماعی بیمار را نیز می‌سنجد این هم‌افزاییِ تخصص و همدلی است که مراقبت را از یک فرآیند تکنیکی به پدیده‌ای انسانی تبدیل می‌کند.
در شب‌های طولانی شیفت، پرستار نه فقط دستگاه‌ها را می‌پاید بلکه تپش زندگی را رصد می‌کند تصمیم‌های به‌موقع، تشخیص تغییرات ظریف بالینی و ایجاد آرامش روانی، گاه سرنوشت‌ساز می‌شوند این نقش حساس، نیازمند آموزش مداوم و حمایت سازمانی است.
بار مسئولیت پرستاران سنگین و مستمر است شیفت‌های فشرده، کمبود نیروی انسانی، مواجهه با مرگ و بحران‌های ناگهانی و فشار روانی، انباشت این بارها را به فرسودگی شغلی و کاهش کیفیت مراقبت تبدیل می‌کند اگر تمهیدات مدیریتی و حمایتی اتخاذ نشود، این روند تداوم می‌یابد.
در کنار فشار کاری، چالش معیشت یکی از بزرگ‌ترین محرک‌های ناامنی شغلی است عدم تناسب حقوق با سطح مسئولیت، هزینه‌های زندگی و آرزوهای حرفه‌ای، انگیزه و استمرار خدمت را تضعیف می‌کند و پیامدهای جبران‌ناپذیری برای نظام سلامت به همراه می‌آورد.
کاهش انگیزه و خروج پرستاران از سیستم، هزینه‌های پنهانی بر بار سلامت جامعه می‌گذارد افزایش خطاهای درمانی، طولانی‌تر شدن زمان بستری و کاهش رضایت بیماران از پیامدهای این وضعیت است نگهداشت نیروی انسانی کارآمد، مستلزم تضمین معیشت و بهبود شرایط کاری است.
رفع این معضل نیازمند بسته‌ای از اقدامات راهبردی است بازنگری ساختار حقوقی و مالی، برنامه‌ریزی نیروی انسانی مبتنی بر نیاز واقعی، آموزش تخصصی مستمر و فراهم‌سازی حمایت‌های روانی و حرفه‌ای برای کارکنان پرستاری، از ضرورت‌های حیاتی این مسیر محسوب می‌شود.
پرستاری هنری بی‌ادعاست هنری که در آن صبر، سخاوت و مهارت با هم ترکیب می‌شود پرستار در جایگاهی قرار دارد که عوامل بالینی و عاطفی را همزمان مدیریت می‌کند و همین پیچیدگی، ارزش والای این حرفه را نشان می‌دهد.
این حرفه فراتر از یک شغل فردی است پرستاری یک قرارداد اجتماعی است که سلامت جامعه را ضمانت می‌کند فداکاری فردی باید با سازوکارهای اجتماعی و نهادی پشتیبانی شود تا دوام و امنیت این سرمایه انسانی تضمین شود.
روز پرستار نباید صرفاً به پیام‌های تبریک یا نمادها محدود شود این مناسبت باید لحظه‌ای برای بازاندیشی سیاست‌ها و عمل به وعده‌ها باشد فرصتی برای تبدیل قدردانی کلامی به حمایت‌های ملموس و پایدار فراهم می‌شود.
پیشنهادهایی برای سیاست‌گذاران تدوین بسته‌های حمایتی مالی و رفاهی براساس شاخص خطر و حجم کار، سرمایه‌گذاری در آموزش تخصصی و مسیرهای ارتقای شغلی، و ایجاد سازوکارهای حمایتی روانی و کاهش فشار اداری در محیط‌های درمانی ضروری است.
جامعه‌ای که سلامت خود را مدیون پرستاران می‌داند، موظف است با عدالت، شفافیت و برنامه‌ریزی، شرایطی فراهم سازد که این حرفه شرافتمندانه در دسترس و پایدار بماند حمایت از پرستاران، حمایت از ثبات و تاب‌آوری نظام سلامت به شمار می‌رود.
پرستار حلقه پیوند علم پزشکی و انسانیت است یادآور این حقیقت که درمان صرفاً عبور از بیماری نیست بلکه حفظ کرامت انسانی است بزرگداشت واقعی پرستار در عمل مشخص می‌شود در ارتقای معیشت، امنیت شغلی و منزلت اجتماعی او معنا می‌یابد.
روز پرستار بر همه‌ی این فرشتگان بی‌هیاهو که بی‌منت، صبورانه و مؤثر، سلامت را بر دوش می‌کشند مبارک باد.
انتهای پیام/