روایت نوجوانی که مردانگی را معنا کرد/ ایثار یعنی از من گذشتن برای ما

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از کرج، مینا صدیقیان به مناسبت فرارسیدن هشتم آبان ماه، سالروز شهادت محمدحسین فهمیده و روز نوجوان و بسیج دانش‌آموزی در یادداشتی آورده است: در تقویم میهن ما، برخی روزها تنها یک یادبود ساده نیستند؛ آن‌ها همچون نگینی درخشان، حلقه اتصال گذشته به امروزند که هشتم آبان، روز نوجوان و بسیج دانش‌آموزی، یکی از آن روزهاست. این روز، نامش با نام نوجوانی گره خورده که قامت بلند ایثارش، بلندتر از همه ما ایستاده است؛ «محمدحسین فهمیده»

اما برای تو نوجوان امروز، شاید این پرسش مطرح باشد که چگونه می‌توان با این قهرمان نوجوان که در ظاهر با دنیای پرسرعت و پیچیده تو فاصله دارد، ارتباطی واقعی و زنده برقرار کرد؟ پاسخ در این است که ما باید از پشت شیشه تقدس و دوری از زمانه، او را به زندگی خود دعوت کنیم. محمدحسین، یک نوجوان بود با تمام ویژگی‌های یک نوجوان. او رؤیاهایی در سر داشت، شاید دلش می‌خواست مهندس شود یا دکتر. برای خانواده و دوستانش ارزش قائل بود و عاشق امام و میهنش بود.

او ترس را می‌شناخت، چون شجاعت، نترسیدن نیست، بلکه تصمیم گرفتن است درحالی‌که می‌ترسی. او عاشق زندگی بود، اما عشقی بزرگ‌تر و عشق به آرمانش باعث شد تا جانش را نثار کند. این را به خاطر بسپار که قهرمانان، فرشتگان بی‌عیب و نقصی از آسمان نیستند؛ آن‌ها انسان‌هایی هستند که در لحظه‌ حساس، برگ برنده‌ وجودشان را بر زمین می‌گذارند و ایثار را انتخاب می‌کنند. این نقطه آغاز درک واقعی اوست، او یک ابرقهرمان خیالی نبود، یک انسان بود با قلبی به بزرگی ایران.

آن روزها، سنگر او در خط مقدم جبهه و در برابر دشمن متجاوز بود. او با نارنجک ایمان و اراده‌اش، از خاک وطنش دفاع کرد اما سنگر تو، نوجوان امروز، کجاست؟ جبهه‌های نبرد امروز، شکل خود را تغییر داده‌اند و خط مقدم دفاع از میهن، در کلاس‌های درس تو رسم می‌شود. سلاح تو، دیگر نارنجک نیست، بلکه قلم، کتاب، دانش و نوآوری است. دشمن امروز، نه لشکری با تانک، بلکه هجمه‌ای است فرهنگی که می‌خواهد هویت، اعتمادبه‌نفس و ارتباط تو با تاریخ پرشکوه این مرزوبوم را سست کند.

هر بار که در شبکه‌های اجتماعی، با موجی از شبهه مواجه می‌شوی، بدان که در یکی از همین جبهه‌ها ایستاده‌ای، این نبردی نامرئی اما بسیار تعیین‌کننده است. دشمن می‌خواهد تو را وادار کند تا تاریخ پرافتخارت را فراموش و به هویتت شک کنی و در نهایت، تسلیم فرهنگ و ارزش‌های بیگانه شوی. در چنین میدانی، سلاح تو آگاهی است؛ آگاهی از تاریخ، فرهنگ، دستاوردهای علمی کشور و نیز توطئه‌های دشمن. در چنین میدان سخت و پنهانی، هر کلمه و موضع تو می‌تواند سنگری در دفاع از حقیقت و ایمان باشد.

هر کتابی که می‌خوانی، هر مهارتی که می‌آموزی و هر تحقیق درستی که انجام می‌دهی، در واقع سنگری محکم در برابر این تهاجم می‌سازی. اینجاست که مفهوم بسیج دانش‌آموزی، رنگ واقعی به خود می‌گیرد. بسیج دانش‌آموزی، تنها یک سازمان نیست، بلکه یک روحیه است، همان روحیه‌ای که محمدحسین داشت؛ مسئولیت‌پذیری، غیرت و حرکت در مسیر آرمان‌های بزرگ. این روحیه امروز خود را در قالب نوجوانانی نشان می‌دهد که در المپیادهای جهانی، پرچم ایران را به اهتزاز درمی‌آورند.

این روحیه خود را همچنین در قالب همان‌هایی که در کارگاه‌های فناوری، ایده‌های نو می‌آفرینند، در محله خود، به فکر محیط‌زیست هستند و به همکلاسی‌های نیازمندشان کمک می‌کنند نیز خود را نشان می‌دهد. بسیج دانش‌آموزی یعنی همان شبکه‌ای از نوجوانان آگاه و با مسئولیتی که پشتیبان یکدیگرند تا در این جنگ پیچیده، تنها نمانند. آن‌ها برای یکدیگر روشنایی هستند تا در تاریکی‌های فکری، راه را گم نکنند. این‌ها همه، مصداق‌های عینی همان ایثار هستند.

ایثار تنها در شهادت خلاصه نمی‌شود، ایثار یعنی گذشتن از من برای ما، یعنی وقتی از وقت و راحتی خود می‌زنی تا به دیگران کمک کنی، وقتی در برابر دروغ و تبعیض سکوت نمی‌کنی، وقتی حقیقت را فریاد می‌زنی، حتی اگر هزینه داشته باشد، وقتی در اوج فشار تحصیلی، به دوستت که از درس عقب افتاده کمک می‌کنی، وقتی در فضای مجازی، به جای انتشار شایعه، به دنبال انتشار دانش و آگاهی هستی. این‌ها همه، مبارزه در جبهه اخلاق است که بخش بزرگی از نبرد هویت امروز ما را تشکیل می‌دهد.

این‌ها همان شهادت‌های کوچک و روزمره‌ای هستند که جامعه را زنده نگه می‌دارند. پس وارث واقعی محمدحسین فهمیده کیست؟ وارث او، هر نوجوان ایرانی است که با آگاهی، مسئولیت زندگی و آینده خود و میهنش را بر دوش می‌کشد. وارث او کسی است که در عین استفاده از فرصت‌های دنیای مدرن، ریشه در فرهنگ و ارزش‌های اصیل خود دارد. کسی که می‌داند قوی بودن، تنها در عضلات نیست، بلکه در اراده، دانش و منش نیکوست.

وارث فهمیده، کسی است که می‌داند نوجوانی، تنها دوره سرگرمی و گذران وقت نیست، بلکه دوره ساختن خود برای ساختن میهن است. او می‌داند که هر موفقیت علمی‌اش، هر عمل خیرش و هر قدم استوار‌ش در راه حق، ادامه‌ همان راهی است که محمدحسین و یارانش با خون خود هموار کردند. هشتم آبان به ما می‌گوید که نوجوانی، فصل رؤیاپردازی است، اما رؤیای تو باید بزرگ‌تر از خودت باشد. همان‌گونه که رؤیای محمدحسین، ایران بود و این یعنی ادامه‌دادن راه فهمیده با قلم، اندیشه و عمل.

این روز به تو می‌گوید که تو یک نیروی بالقوه نیستی، بلکه یک قدرت بالفعل هستی؛ قدرتی که می‌تواند با هر قدم آگاهانه‌اش، تاریخ‌ساز باشد. تو تنها نیستی، پشت سرت، قامت بلند همه فهمیده‌های تاریخ ایستاده و آینده، مشتاقانه در انتظار نقش‌آفرینی توست، پس قد بکش، چشمانت را به افق بدوز و فرصت را غنیمت شمار. از همین امروز و همین لحظه، با یک تصمیم جدی شروع کن؛ تصمیم به اثرگذار بودن. تو می‌توانی و باید که وارث راستین آن‌همه عزت و افتخار باشی. نام تو، می‌تواند در تاریخ فردای این سرزمین، بدرخشد.

انتهای پیام/