تأخیرهای ادامه‌دار قطار و معطلی مسافران در ایستگاه راه‌آهن کرمان
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از کرمان، شامگاه گذشته بار دیگر مسافران قطار زاهدان–تهران در ایستگاه راه‌آهن کرمان با تأخیر چندساعته مواجه شدند؛ بدون آن‌که اطلاع‌رسانی روشنی از سوی مسئولان ایستگاه صورت گیرد؛ قطاری که قرار بود ساعت 20:10 حرکت کند، پس از حدود دو ساعت معطلی، ساعت 22 به راه افتاد. در حالی‌که مهمانداران از تأخیر آگاه بودند، مسافران ساعت‌ها در سالن انتظار، بی‌خبر و سردرگم، منتظر ماندند. این تکرار بی‌توجهی، بار دیگر پرسش‌ها درباره ضعف مزمن اطلاع‌رسانی در سیستم راه‌آهن کرمان را زنده کرده است.
دوباره تأخیر، دوباره بی‌خبری
طبق برنامه، قطار مسافری زاهدان–تهران باید ساعت 20 و 10 دقیقه شامگاه دوشنبه از ایستگاه کرمان حرکت می‌کرد و مسافران مطابق دستورالعمل راه‌آهن باید یک ساعت زودتر در ایستگاه حاضر می شدند. اما هر چه زمان می‌گذشت، خبری از اعلام زمان رسیدن قطار نبود.
تابلوهای اطلاع‌رسانی همچنان زمان حرکت اولیه را نشان می‌دادند و بلندگوهای ایستگاه در سکوت فرو رفته بودند. مسافران خسته و عصبانی، که بسیاری از آنان به‌همراه خانواده و کودکان خردسال در ایستگاه راه‌آهن سرگردان بودند و از نبود اطلاع‌رسانی گلایه داشتند؛ ساعت به 21 و سپس 22 رسید تا این‌که بالاخره قطار با حدود دو ساعت تأخیر از ایستگاه حرکت کرد.
روایت مسافران سرگردان در سالن ایستگاه
یکی از مسافران حاضر در ایستگاه به خبرنگار تسنیم گفت: ما از ساعت هفت عصر اینجا هستیم و هیچ‌کس نگفت قطار تأخیر دارد. اگر اطلاع می‌دادند، حداقل می‌توانستیم در خانه بمانیم؛ سه ساعت با بچه کوچک در سالن سرد و شلوغ ماندن واقعاً سخت است.
مسافر دیگری افزود: عجیب این است که مهمانداران قطار وقتی آمدند، گفتند از قبل می‌دانستند قطار تأخیر دارد! پس چرا به مردم نگفتند؟ یعنی اطلاع‌رسانی فقط بین خودشان انجام می‌شود؟
گلایه‌های مسافران نشان می‌دهد که بی‌توجهی به اصل ساده “اطلاع‌رسانی به‌موقع” نه‌تنها باعث نارضایتی عمومی شده، بلکه نوعی بی‌اعتمادی به عملکرد ایستگاه راه‌آهن کرمان ایجاد کرده است.
اطلاع‌رسانی؛ حلقه مفقوده در مدیریت سفرهای ریلی
مشکل اصلی، صرفاً تأخیر قطار نیست؛ تأخیر در همه سامانه‌های حمل‌ونقل ممکن است رخ دهد اما آنچه این وضعیت را بحرانی می‌کند، نبود اطلاع‌رسانی شفاف و پیش‌دستانه به مسافران است.
در بسیاری از کشورها، حتی چند دقیقه تأخیر از طریق پیامک، تابلوهای دیجیتال یا بلندگو به اطلاع مسافران می‌رسد؛ اما در ایستگاه کرمان، نه تابلویی به‌روزرسانی شد و نه حتی یک اطلاع‌رسانی ساده انجام شد و این رفتار، مصداق بی‌توجهی به حقوق مسافران و نبود حداقل استانداردهای خدمات عمومی است.
در حالی‌که مهمانداران از تأخیر قطار مطلع بودند، این پرسش مطرح می‌شود که چرا ایستگاه کرمان از اعلام رسمی این موضوع به مسافران خودداری کرد؟ آیا ناهماهنگی میان مدیریت ایستگاه و واحدهای عملیاتی وجود دارد یا اساساً سازوکار مشخصی برای اطلاع‌رسانی سریع در ایستگاه‌ها تعریف نشده است؟ این سکوت مدیریتی، نتیجه‌ای جز نارضایتی عمومی ندارد و نشان می‌دهد نظام ارتباطی راه‌آهن نیازمند بازنگری جدی است.
پیامدهای اجتماعی بی‌توجهی به مسافران
دو ساعت تأخیر و ساعت‌ها سرگردانی بدون اطلاع‌رسانی، تنها یک ناهماهنگی ساده نیست؛ بلکه نشانگر فقدان درک نسبت به ارزش زمان مردم است. در میان مسافران، کودکانی خسته، سالمندانی ناتوان و خانواده‌هایی بودند که ساعت‌ها بر صندلی‌های سرد سالن منتظر ماندند، بی‌آنکه کسی پاسخگو باشد و این تجربه ناخوشایند، احساس بی‌ارزشی و بی‌توجهی از سوی نهادهای دولتی را در ذهن مردم تقویت می‌کند.
اکنون زمان آن رسیده که راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران، سازوکار اطلاع‌رسانی خود را به‌روز، شفاف، دیجیتال و پاسخگو کند؛ راهکارهایی مانند سامانه پیامک گروهی برای مسافران، به‌روزرسانی لحظه‌ای تابلوهای ایستگاه و اطلاع‌رسانی از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌تواند مانع از تکرار چنین بی‌نظمی‌هایی شود، در غیر این صورت، هر تأخیر جدید به بحران اعتماد و نارضایتی بیشتری در میان مردم منجر خواهد شد.
تأخیر قطار زاهدان–تهران در ایستگاه کرمان و بی‌خبری مسافران، تنها یک خطای اجرایی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از بحران ارتباطی در راه‌آهن کشور است و تا زمانی‌که اطلاع‌رسانی به‌موقع و محترمانه به یک اصل غیرقابل‌چشم‌پوشی تبدیل نشود، این چرخه تکراری “تأخیر و بی‌خبری” ادامه خواهد داشت.
مسافران حق دارند بدانند چه زمانی حرکت خواهند کرد، و سازمانی که این حق را نادیده می‌گیرد، در حقیقت از ریل اعتماد عمومی خارج شده است.
انتهای پیام/511/