سیاسی‌کاری، دشمن توسعه
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از یاسوج، سیاسی‌کاری زخمی کهنه بر پیکر مدیریت کشور بوده و هر بار که در بزنگاه‌های توسعه خود را نشان می‌دهد، مانع حرکت ملی به سوی پیشرفت می‌شود و هنگامی که رقابت‌های جناحی جای تدبیر و همکاری را می‌گیرد، توسعه قربانی می‌شود و معیشت مردم آسیب می‌بیند. علی‌حسین شهریور، کارشناس اقتصادی و معاون سازمان فنی و حرفه‌ای کشور در یاداشتی که در اختیار تسنیم قرار داده در این باره نوشته است:
اگرچه معمولاً تمایلی به ورود به مباحث سیاسی ندارم، اما هنگامی که سخن از توسعه، عمران و آبادانی کشور و در نهایت معیشت و سفره مردم به میان می‌آید، نمی‌توان سکوت اختیار کرد و همان‌گونه که رئیس‌جمهور در مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاه‌ها تصریح کرد، با سیاسی‌کاری نمی‌گذارند ما کارمان را بکنیم؛ این سخن، فراتر از یک گلایه شخصی، هشداری جدی نسبت به مانعی مزمن در مسیر پیشرفت کشور است.
سیاسی‌کاری به معنای استفاده از قدرت، موقعیت یا تصمیم‌های اجرایی برای منافع جناحی، شخصی یا تبلیغاتی است؛ نه برای منافع ملی و مصالح عمومی.
به تعبیر ساده‌تر، به‌جای آن‌که مسئولان و نهادها برای حل مشکلات کشور همکاری کنند، از تصمیمات و اقدامات برای تقویت جایگاه سیاسی خود بهره می‌برند و این رویکرد که متأسفانه در بخشی از ساختار اداری و سیاسی کشور مشاهده می‌شود، موجب کندی تصمیم‌گیری، تضعیف انسجام ملی و گسترش دوقطبیهای کاذب در جامعه می‌گردد، دو‌قطبی‌هایی که مردم را از یکدیگر و مدیران را از کار و تمرکز بازمی‌دارند.
زیرا در بسیاری از حوزه‌ها، کارآمدی و تخصص جای خود را به تسویه‌حساب‌های سیاسی و رقابت‌های درون‌قدرتی داده است و به جای هم‌افزایی، تخریب و حذف جریان‌های رقیب در اولویت قرار گرفته است.
سیاست که باید عرصه تدبیر و تعامل باشد، گاه به میدان هیجان، شعار و امتیازگیری تبدیل شده است و نتیجه این روند اتلاف فرصت‌ها، بی‌اعتمادی اجتماعی و کاهش کارایی نظام تصمیم‌گیری است.
دولت در چنین فضایی، باید نماد تعادل، شفافیت و صداقت باشد و نقطه قابل‌توجه در رویکرد رئیس‌جمهور، صراحت در بیان واقعیت‌ها و پرهیز از پنهان‌کاری‌های رایج است، زمانی که رئیس‌جمهور صادقانه می‌گوید که چرا تورم داریم؟ چون دولت دارد پولی را که ندارد چاپ می‌کند، و در جای دیگر هشدار می‌دهد که روی طلا خوابیده‌ایم، اما مردم گرسنه‌اند. در واقع می‌کوشد تا با مردم از واقعیت‌های تلخ اقتصادی و ساختاری سخن بگوید؛ واقعیت‌هایی که بدون شناخت و پذیرش آن‌ها، هیچ اصلاحی ممکن نخواهد بود.
با این حال تداوم فضای سیاسی‌کاری و منازعه‌های جناحی، مانع تحقق اهداف دولت در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی می‌شود و هنگامی که هر تصمیم اصلاحی، بهانه‌ای برای حمله یا تخریب سیاسی تلقی گردد، هیچ اصلاحی عمق و پایداری نخواهد داشت.
در شرایطی که کشور با فقر، تورم و فشارهای بین‌المللی روبه‌رو است، کوچک‌ترین شکاف داخلی می‌تواند به بزرگ‌ترین آسیب ملی تبدیل شود. از این‌رو نخبگان و دانشگاهیان باید پرچمدار عقلانیت و گفت‌وگو باشند، نه پژواک دو‌قطبی‌ها، رسانه‌ها و تریبون‌ها باید از هیجان‌زدگی سیاسی فاصله گرفته و بر آگاهی و تحلیل واقع‌بینانه تمرکز کنند، نهادهای نظارتی و تصمیم‌ساز باید به جای سنگ‌اندازی، بر اصلاح سازوکارها و افزایش کارآمدی متمرکز شوند، دولت نیز لازم است با تکیه بر صداقت رئیس‌جمهور در بیان واقعیت‌ها، مسیر را از گفتن واقعیت به اصلاح ساختار و انضباط مالی و اقدامات عملی و اجرایی ملموس پیوند دهد و در نهایت نیز مردم نیز با شناخت بازی‌های سیاسی و انگیزه‌های پشت پرده، فریب فضای احساسی و دو‌قطبی را نخورند.
بی‌توجهی هر یک از ارکان کشور به وظایف خود، فردا مسیر پیشرفت را مسدود خواهد کرد و دیگر نمی‌توان گفت «نگذاشتند کار کنیم» و در واقع سیاسی‌کاری، دشمن خاموش توسعه است و در حالی که فقر، تورم و فشار خارجی بر زندگی مردم سنگینی می‌کند، بزرگ‌ترین آسیب، تداوم بازی‌های سیاسی و دو‌قطبی‌سازی‌های بی‌ثمر است که انرژی ملی را از مسیر پیشرفت منحرف می‌کند و در یک کلام بزرگ‌ترین خیانت، ادامه سیاسی‌کاری، بازی‌های کوچک و دوقطبیهای ساختگی در برابر دردهای بزرگ ملت است
انتهای پیام/