شهادت در لباس خدمت/بانوانی که میدان نبردشان سنگر ایمان بود

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از اراک، منیر قنبری، خواهر شهیده فاطمه قنبری، پیش از ظهر امروز در رویداد رسانه‌ای بانوان «طنین رسالت» با اشاره به ویژگی‌های شخصیتی و سیره زندگی خواهرش، گفت: شهیده فاطمه قنبری به ما نشان داد که ایثار تنها در میدان نبرد معنا نمی‌شود. او در سنگر خدمت، در بخش اداری زندان اوین، با نیت خالص و عمل صادقانه، جهاد را معنا کرد. هر جا که نیت پاک و خدمت بی‌منت باشد، همان‌جا میدان جهاد است.

وی افزود: فاطمه متولد 1 تیر 1358 در روستای سینما از توابع شهرستان دلیجان بود. در خانواده‌ای مذهبی رشد کرد و تحصیلات خود را تا دیپلم در همان شهرستان ادامه داد. پس از آن، برای کار به تهران رفت و با کمک یکی از آشنایان در زندان اوین مشغول به کار شد. ابتدا به‌عنوان مربی مراقب فعالیت داشت و هم‌زمان تحصیلاتش را ادامه داد و در رشته مددکاری اجتماعی مدرک کارشناسی گرفت. سپس در بخش اداری زندان اوین مشغول به خدمت شد.

قنبری با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی شهیده تصریح کرد: فاطمه بسیار مهربان، خوش‌اخلاق، خنده‌رو، متواضع و مردم‌دار بود. هیچ‌گاه در کمک به دیگران دریغ نمی‌کرد؛ نه از روی توان، بلکه از روی ایمان. برایش فرقی نمی‌کرد که طرف مقابل آشنا باشد یا غریبه، هر کمکی از دستش برمی‌آمد، انجام می‌داد. وابستگی به مقام و دنیا نداشت و همیشه به ما می‌گفت: “دنیا محل گذر است، مال دنیا اسمش روشه.

خواهر شهیده قنبری ادامه داد: ایمانش به خداوند بسیار قوی بود. در همه لحظات زندگی، حضور خدا را حس می‌کرد و توکلش به خداوند بی‌نظیر بود. حتی وقتی تنها زندگی می‌کرد، به ما می‌گفت نگران نباشید، چون خدا با من است. سفرهای زیارتی‌اش، به‌ویژه سفرهای اربعین، را اغلب تنها می‌رفت و همیشه می‌گفت: “من خدا را دارم.”

وی با اشاره به پایبندی فاطمه به احکام اسلامی گفت: نماز اول وقت برایش بسیار مهم بود. همیشه با وضو بود، حتی شب‌ها قبل از خواب وضو می‌گرفت. اگر وسط فیلم یا کوه‌نوردی بود، نمازش را ترک نمی‌کرد. خانه‌اش نزدیک مسجد بود و نماز صبح را هم در مسجد می‌خواند. به ما هم توصیه می‌کرد که نمازمان را اول وقت بخوانیم. می‌گفت: “رفتن به مسجد جزو عمر حساب نمی‌شود.”

قنبری افزود: عشق فاطمه به اهل بیت (ع) بی‌پایان بود. عاشق امام رضا (ع) بود و سالی چند بار به مشهد می‌رفت، حتی یک‌شبه. در ایام محرم و صفر، خانه را سیاه‌پوش می‌کرد، مراسم روضه برگزار می‌کرد و هیچ‌گاه برای اهل بیت کم نمی‌گذاشت. در عید غدیر امسال، با وجود آغاز جنگ، مراسم را برگزار کرد و گفت: “امیرالمؤمنین خریدش.”

خواهر شهیده قنبری با اشاره به آخرین سفر زیارتی شهید بیان کرد: فاطمه هر سال برای اربعین به کربلا می‌رفت. امسال نتوانست در اربعین برود، اما برای عید قربان برنامه‌ریزی کرد و یک‌شبه رفت. گفت: “شیعیان باید هر سال کربلا بروند.” این سفر، آخرین سفرش شد.

وی درباره روزهای پایانی زندگی شهید این چنین بیان کرد: در جریان جنگ دوازده‌روزه، همه نگران بودند و بسیاری از تهرانی‌ها به شهرهای دیگر رفتند. اما فاطمه گفت: “نمی‌شود ول کرد، باید بمانیم.” با وجود هشدارها درباره احتمال حمله به زندان اوین، شنبه بعدازظهر راهی محل کار شد و دوشنبه، دوم تیرماه، در همان محل کارش آسمانی شد.

خواهر شهیده قنبری عنوان کرد: روح فاطمه شاد، اما نامش زنده ماند. او زندگی‌اش را با لبخند، ایمان و خدمت معنا کرد. شهادت فاطمه یعنی ایمان، ایثار، اخلاص و صداقت در عمل. او به ما آموخت که شهید شدن فقط در میدان جنگ نیست؛ هر کسی که با دل پاک و خدمت خالص زندگی کند، پیش از رفتن هم شهید است. همان‌طور که حاج قاسم سلیمانی فرمودند: “شهید کسی است که شهید زندگی کرده باشد.” شهادت پاداش آدم‌های کامل نیست، پاداش آدم‌های صادق در راه است.

وی خاطرنشان کرد: فاطمه به ما یاد داد که زندگی یعنی باور و یقین به خدا. شهدا چراغ راه ما هستند. یاد شهید فقط خاطره نیست، بلکه مسئولیت است. باید راهشان را ادامه دهیم. ان‌شاءالله خداوند توفیق دهد که در مسیر شهدا ثابت‌قدم باشیم.

انتهای پیام/711/