ترامپ، بن‌سلمان و «استیون»های وطنی
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- سفر ولیعهد سعودی به آمریکا و استقبال ترامپ از وی، مورد توجه ناظران و کارشناسان داخلی و بین‌المللی قرار گرفته است.
1- برخلاف مشاجره ترامپ با زلنسکی در اتاق بیضی یا سفر بن‌سلمان در دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ که وی عربستان را در برابر ولیعهد، «گاو شیرده آمریکا» نامید، این بار خبری از جنجال و تحقیر ظاهری نبود.
رئیس‌جمهور ایالات متحده در این دیدار به خوبی از بن‌سلمان استقبال کرد، اما چرا؟ خوش‌برخوردی این بار تنها یک علت داشت: توافق ریاض با واشنگتن برای یک تریلیون دلار سرمایه‌گذاری در اقتصاد آمریکا.
این روش رضایت تاجر نیویورکی است. او تنها و تنها پول می‌پرستد و وقتی بن‌سلمان با خواست وی برای سرمایه‌گذاری یک تریلیون دلاری در اقتصاد آمریکا موافقت می‌کند، از کسی که دستور قتل فجیع جمال خاشقجی روزنامه‌نگار واشنگتن‌پست رسانه آمریکایی را می‌دهد، بعنوان رهبری بزرگ یاد می‌کند.
بن‌سلمان در عین حال یک اقدام دیگر نیز در این سفر انجام داد که خوشایند رئیس‌جمهور شیزوفرنیک ایالات متحده قرار گرفت. وی ترامپ را بهترین رئیس‌جمهوری که تاکنون آمریکا به خود دیده و یکی از برترین رهبران تاریخ دنیا دانست! ولیعهد عربستان مدعی شد با ریاست جمهوری ترامپ، ایالات متحده و جهان در بهترین اوضاع ممکن قرار دارند!
2- نکته‌ای که با استقبال عجیب ترامپ از بن‌سلمان، مورد غفلت قرار گرفت، این است که تنها جایزه ولیعهد سعودی، همین تحویل گرفتن ظاهری بود و ترامپ با وجود خوش‌رقصی‌های فراوان وی، در همان نشست خبری همه چیز را برای خود نقد کرد ولی درباره تعهدات آمریکا و درخواست‌های سعودی، هیچ یک را نپذیرفت؛ برخی را صریحاً رد و برای بعضی صرفاً وعده‌های بلندمدت داد.
ترامپ از ولیعهد سعودی یک تریلیون دلار سرمایه‌گذاری، پذیرش پیوستن ریاض به توافق آبراهام و عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را دریافت و به اصطلاح هر چه خواست را نقد کرد اما در مقابل حتی یکی از خواسته‌های رژیم سعودی را اجابت نکرد و انجام آنها را به آینده موکول کرد.
بخشی از درخواست‌های سعودی که همگی کاملا رد یا در حد وعده ماند، بدین شرح است:
– تحویل جنگنده‌های اف 35 به عربستان (ترامپ: اسرائیل از تحویل اف 35 آمریکایی به غیر از خود، رضایت ندارد!)
– ساخت نیروگاه اتمی توسط آمریکا در عربستان یا لااقل صدور اجازه به ریاض برای انجام غنی‌سازی اورانیوم در خاک خود (ترامپ: هنوز درباره‌اش فکر نکرده‌ام!)
– امضای پیمان دفاعی مشترک 2 کشور که بن‌سلمان به شدت به دنبال آن بود به نحوی که می‌خواست در همین سفر اعلام شود(ترامپ: درباره چشم‌انداز آن بعدها حرف می‌زنیم).
در واقع ترامپ به راحتی هرچه خواست را نقد کرد اما در مقابل، تمام خواسته‌های وی را یا صریحاً رد یا به آینده نامشخص محول کرد. در واقع اگر در سایر موارد، رئیس‌جمهور تاجرمسلک ایالات متحده، به فکر سود 90 درصدی خود و کشورش و لااقل 10 درصدی طرف مقابل است، درباره عربستان حتی یک درصد هم اقدام مثبتی برای سعودی‌های کاملاً سرسپرده‌اش نکرد و همه تقاضاهای آنها را عملا رد کرد!
3- طبیعتاً کسانی که در ایران اصرار به مذاکره با ترامپ دارند، با دیدن رفتار واقعی با بن‌سلمان – نه سناریوی فریبنده استقبال پرزرق و برق – باید در خواسته خود تجدیدنظر می‌کنند ولی چه می‌توان از «استیون»ها جز خودفروختگی و خودتحقیری مفرط انتظار داشت؟
در فیلم سینمایی «جانگوی آزادشده»، پیشکار یک برده‌دار ثروتمند سفیدپوست، فردی سیاه‌پوست به نام «استیون» بود که حتی زمانی که ارباب خشن سفیدپوستش، اندک ترحمی به برده‌ها می‌کرد، وی ارباب را از چنین اقدامی بازمی‌داشت.
استیون با آنکه خود سیاه‌پوست بود، سیاهان را لایق پوشیدن لباس خوب، داشتن اسب و حتی غذای مناسب نمی‌دانست و برده‌داران سفیدپوست را به سخت‌گیری هرچه بیشتر بر سیاهان و شکنجه برده‌ها تا حد مرگ توصیه می‌کرد. وی هم توصیه می‌کرد و هم توجیه که سیاه‌پوست باید در هر حالتی از سفیدپوست پایین‌تر باشد.
حالا برخی اعضای جریان خاص، هر چه بیشتر خباثث‌های ترامپ را می‌بینند، بیشتر نسبت به مذاکره ترغیب می‌شوند. استیون‌ها حالا پس از رد تمام خواسته‌های بن‌سلمان از سوی ترامپ، وی را الگوی مناسب مذاکره با آمریکا می‌دانند.
سارا هوشمندی
انتهای پیام/