فاطمیه؛ امتداد رسالت و مرز ایمان و نفاق / اشک‌های حضرت زهرا(س) که تاریخ را لرزاند
محسن دیمه کار در آستانه شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم از مشهد، با بیان اینکه حضرت زهرا(س) امانت پیامبر(ص) و آیینه تمام‌نمای رسالت بودند، اظهار کرد: بسیاری از آیات قرآن در شأن آن حضرت نازل شده و همین حقیقت نشان می‌دهد که فاطمیه استمرار غدیر است و غدیر آغاز ولایت بود اما فاطمیه زمان برداشت و محک آن؛ جایی که مشخص شد چه کسانی از ولایت دفاع کرده و چه کسانی از مسیر آن فاصله گرفتند.
وی با اشاره به جایگاه ویژه حضرت زهرا(س) در آیات قرآن کریم، افزود: در مسئله مباهله، تنها بانویی که در میان تمام زنان حاضر شد، حضرت زهرا(س) بود؛ این فضیلت بی‌نظیر بیانگر جایگاه یگانه ایشان است لذا در این آیه، امام علی(ع) «نَفْس رسول‌الله» معرفی می‌شوند و حضرت زهرا(س) نیز در مقام «نسائنا»، که یعنی کامل‌ترین الگوی زن در امت اسلام. تاریخ نشان داد که حتی علما و بزرگان نجران جرئت مباهله نداشتند، چراکه می‌دانستند دعای پنج‌تن آل‌عبا مستجاب است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم قرآنی مشهد تأکید کرد: این منزلت نه تنها در بعد اثباتی، بلکه در بعد نفی‌ای نیز جلوه دارد؛ یعنی اگر حضرت زهرا(س) در اوج فضیلت هستند، دیگران صالحان به آن جایگاه نمی‌رسند و حتی همسران پیامبر(ص) با وجود برخی ویژگی‌های پسندیده، در مقام علمی، معنوی و عصمت با حضرت زهرا(س) قابل مقایسه نبودند همچنین آیه تطهیر دلیل روشن این حقیقت است که حضرت فاطمه(س)، همراه با پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و حسنین(ع)، مشمول اراده الهی برای پاکی مطلق شدند.
وی گفت: پیامبر(ص) در محراب نماز، رو به خانه حضرت زهرا(س) می‌ایستادند و آیه تطهیر را تلاوت می‌کردند؛ این رفتار هم جنبه اثباتی داشت (نشان‌دادن مقام آن خانه) و هم جنبه نفی‌ای (تعیین اینکه این مقام برای سایر خانه‌ها نیست). حتی پس از آنکه به تصریح حدیث «سدّ الأبواب»، درهای خانه‌ها به امر خدا بسته شد، تنها در خانه حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) به مسجد باز ماند، اما تاریخ متأسفانه شاهد این بود که بعدها همان خانه نیز بسته شد و خانه صاحبان قدرت باز گذاشته شد.
دیمه‌کار، ماجرای حضرت یوسف(ع) را با فاطمیه مقایسه کرد و گفت: همان‌گونه که پس از اثبات پاکدامنی، یوسف(ع) به زندان فرستاده شد، در ماجرای فاطمیه نیز با آنکه حق خلافت برای امیرالمؤمنین(ع) مسلم بود، اما مسیر قدرت به‌گونه‌ای دیگر رقم خورد. حضرت زهرا(س) در این دوره، خود را سپر ولایت کردند و در لحظه هجوم به خانه برای گرفتن بیعت، تمام وجودشان را برای دفاع از امام زمانشان سپر کردند.
وی با اشاره به اینکه «بذر ولایت در غدیر کاشته شد اما ثمره آن در فاطمیه نمایان شد»، افزود: در غدیر، مردم با پیامبر(ص) بیعت کردند، اما در فاطمیه، حضرت زهرا(س) سه ماه پشت در خانه‌ها رفتند تا مردم با امام علی(ع) بیعت کنند و اشک‌های حضرت زهرا(س) در این دوران، چنان عمیق و خروشان بود که به تعبیر برخی بزرگان، می‌توانست بنیان ظلم را در هم بشکند.
عضو هیئت علمی دانشکده علوم قرآنی ادامه داد: فاطمیه تنها روایت مظلومیت نیست، بلکه روایت ایستادگی، مسئولیت‌پذیری و آگاهی‌بخشی است؛ حضرت زهرا(س) در این ماجرا نقش «علمدار صحنه» را ایفا کردند.
وی اظهار کرد: ایشان با تمام سختی‌ها، در کنار دفاع از ولایت، به امور منزل رسیدگی می‌کردند و توفیق عظیمی یافتند که 11 امام در دامان ایشان پرورش یابند؛ این خود بیانگر نهایت ظرفیت و عظمت ایشان است.
دیمه‌کار تأکیدکرد: «مرز ایمان و نفاق در فاطمیه مشخص می‌شود» و به همین دلیل است که برخی علما ارزش فاطمیه را حتی فراتر از غدیر دانسته‌اند، زیرا در غدیر اعلام شد، اما در فاطمیه باید اجرا می‌شد. به تعبیر تاریخی امام علی(ع) در کنار قبر حضرت زهرا(س): چنگال‌های امت، دست‌به‌دست هم داد تا او را از صحنه بیرون کنند.
وی در پایان افزود: حضرت زهرا(س)، معیار سنجش ایمان هستند؛ اگر بخواهیم میزان دینداری، مسئولیت‌پذیری و فهم سیاسی افراد را بسنجیم، باید نگاه کنیم که در نسبت با حضرت زهرا(س) و ولایت چگونه ایستاده‌اند.
انتهای پیام/282/.