بازخوانی شناسنامه جنگ از «رمل‌های سوزان فکه» تا «ارتفاعات چیلات»
خبرگزاری تسنیم – میثم میرزاده| صبح امروز دوشنبه (سوم آذرماه)، همزمان با سالروز شهادت حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها و تشییع سراسری 300 شهید گمنام در کشور، فضای شهر بندرعباس با عطر شهادت و شمیم فاطمی درآمیخت و 14 کبوتر خونین‌بال که سال‌ها در بیابان‌ها و نیزارهای مرزی گمنام مانده بودند، در آغوش مردم ولایتمدار هرمزگان قرار گرفتند اما فراتر از شور و احساسات، آنچه این تشییع را متمایز می‌کند، «جغرافیای شهادت» این عزیزان است.
بر اساس اسناد کمیته جست‌وجوی مفقودین، این 14 شهید نماد یک «اطلس جامع دفاع مقدس» هستند با نگاهی دقیق به محل تفحص و نام عملیات‌ها، می‌توان دشوارترین و پیچیده‌ترین لحظات جنگ تحمیلی را مرور کرد.
امروز بندرعباس تنها میزبان 14 پیکر مطهر نبود، بلکه میزبان تاریخ فشرده 8 سال دفاع مقدس بود این شهدا راویان خاموش 12 منطقه عملیاتی و 10 عملیات سرنوشت‌ساز هستند این گزارش، بازخوانی مستند و “شناسنامه جنگ” در تابوت‌های 14 شهید گمنامی است که از رمل‌های سوزان فکه و دژهای شلمچه تا آب‌های هور و کوهستان‌های غرب، برای ما پیام آورده‌اند، بیایید ببینیم این مسافران تاریخ، از کدام سرزمین‌ها بازگشته‌اند.
پرده اول: روایت مردانِ آب و نیزار (خیبر و بدر)
بخش مهمی از شهدای تفحص‌شده، راویان جنگ در آب هستند؛ موضوعی که با اقلیم هرمزگان همخوانی عجیبی دارد:
جزیره مجنون و شرق دجله (عملیات خیبر و بدر): شهدایی که از عملیات خیبر (اسفند 62) و بدر (اسفند 63) بازگشته‌اند، مردانِ جنگ در هورالهویزه و نیزارها هستند جایی که زمین برای ایستادن کم بود و رزمندگان زیر آتش سنگین دشمن و بمباران‌های شیمیایی، حماسه آفریدند این شهدا «مردانِ هور» هستند جایی که رزمنده باید در میان آب و نی، بدون هیچ جان‌پناه و خاکریزی می‌جنگید.
تفحص این پیکرها در جزیره مجنون و شرق دجله، یادآور روزهایی است که آسمان منطقه از بمباران شیمیایی تیره بود و زمین (آب) زیر پای رزمندگان می‌لرزید بازگشت این شهدای آبی-خاکی به استان ساحلی هرمزگان، قرابتی معنایی دارد؛ گویی دریا‌دلانِ هور به ساحل‌نشینان خلیج فارس پیوسته‌اند.
پرده دوم: حماسه عبور و شکستن دژها (والفجر 8، کربلای 4 و 5)
این بخش از کاروان شهدا، راویان سه گانه بزرگ جنگ در منطقه جنوب هستند:
نخل‌های فاو (والفجر 8): شهیدی که از فاو بازگشته، یادگار عملیات حیرت‌انگیز والفجر 8 در بهمن 64 است عبور از اروندِ وحشی و فتح شهر فاو، شاهکاری بود که دنیا را مبهوت کرد و این شهید، سند آن اقتدار است.
مظلومیت غواصان (کربلای 4): نام جزیره ام‌الرصاص همواره با بغض همراه است شهدای تفحص شده در این منطقه، غواصانی هستند که در شب عملیات کربلای 4، با دستان بسته و در اوج مظلومیت، خط شکن بودند و «تکلیف» را بر «نتیجه» مقدم شمردند این شهدا سند جنایت دشمن و ایستادگی تا آخرین قطره خون در دل اروند هستند.
زمینِ خونین (کربلای 5): و سرانجام شلمچه و جزیره بوارین جایی که وجب به وجب آن با خون شسته شد تا ماشین جنگی صدام متوقف شود، شهدای این منطقه، فاتحان دژهای نفوذناپذیر و سنگرهای مثلثی‌شکل دشمن در زمستان 65 هستند.
پرده سوم: روایت عطش و رمل‌های سوزان (فکه و چذابه)
تغییر اقلیم جنگ در تابوت‌های شهدا مشهود است؛ از آب به آتش و رمل:
قتلگاه فکه (والفجر مقدماتی و 1): نام فکه با رمل‌های روان و تشنگی گره خورده است شهدای عملیات والفجر مقدماتی و والفجر 1 در زمینی جنگیدند که راه رفتن در آن به دشواری نبرد با دشمن بود پیکرهایی که از این رمل‌ها بیرون آمده‌اند، روایتگر مقاومتی عاشورایی در برابر موانع طبیعی و میادین مین هستند.
گلوگاه چذابه (مولای متقیان): حضور شهیدی از عملیات «مولای متقیان(ع)» در منطقه چذابه، ما را به روزهای سخت دفاع از تنگه استراتژیک چذابه میبرد؛ جایی که اگر سقوط می‌کرد، خوزستان به خطر می‌افتاد.
پرده چهارم: نبرد در کوهستان و غرب (مهران، سومار و چیلات)
دفاع مقدس تنها در دشت‌های جنوب خلاصه نمی‌شد بخشی از این 14 شهید، مسافران ارتفاعات سخت‌گذر غرب هستند:
ارتفاعات چیلات (والفجر 6): منطقه عملیاتی چیلات در دهلران، صحنه عملیات ایذایی والفجر 6 بود نبرد در این کوهستان‌ها برای فریب دشمن و ایمن‌سازی مرزها، نیازمند توانی مضاعف بود که این شهدا آن را به نمایش گذاشتند.
کله‌قندی مهران و تپه‌های سومار: شهدای عملیات والفجر 3 (مهران) و کربلای 6 (سومار)، راویان جنگ در تپه‌ماهورها و آزادسازی شهرهای مرزی از زیر دید و تیر مستقیم دشمن هستند.
پرده آخر: مدافعانِ دقیقه 90 (تک دشمن 67)
شاید دردناک‌ترین و در عین حال غرورآفرین‌ترین بخش این کاروان، شهدای تک دشمن در سال 67 در منطقه زبیدات باشند این شهدا مربوط به روزهای پایانی جنگ هستند؛ روزهایی که قطعنامه در حال پذیرش بود اما دشمن ناجوانمردانه دوباره هجوم آورد این پیکرها در خاک افتادند تا در آخرین لحظات هم وجبی از خاک ایران کم نشود آنها ایستادند تا تاریخ ننویسد “در پایان جنگ، بخشی از خاک از دست رفت”.
پایان راه و آرامش در خاک هرمزگان
این 14 پیکر مطهر، طی روزهای آینده در خاک‌های میناب، رودان، حاجی‌آباد، جاسک، بشاگرد و بندرعباس آرام خواهند گرفت اما حقیقت این است که آنها خاموش نیستند هر مزار، یک پرچم است که مختصات عملیات‌های خیبر، فکه، شلمچه و چیلات را به نسل جدید نشان می‌دهد تشییع امروز در بندرعباس، کلاس درس تاریخ بود؛ کلاسی که آموزگارانش 14 شهید گمنام بودند و درسشان این بود: “برای حفظ این خاک، از نیزار تا کوهستان، خون داده‌ایم.”
انتهای پیام/864