تداوم میراث ایرانی در خانهی بلا حدید: فرش، گلاب و تخته نرد نمادهای فرهنگ ایرانی در زندگی یک مدل جهانی
به گزارش بخش اقتصاد وبانگاه، در سالهای اخیر، چهرههای مشهوری مانند بلا حدید با به نمایش گذاشتن عناصری از فرهنگ خاورمیانه، نقش مهمی در معرفی تصویری تازه از میراث و سبک زندگی شرقی ایفا کردهاند. حضور فرش، گلاب، بافتهای سنتی و دیگر نمادهای فرهنگی در تصاویر آنها، نشان از اهمیت این عناصر در زندگی چهرههای جهانی دارد.
این حضور، فراتر از یک مد فرهنگی، نشاندهنده مرحلهای تازه از زندگی و تداوم فرهنگها در عرصه جهانی است. نمایش فرش ایرانی، گلاب و الگوهای شرقی در خانه بلا حدید، بیانگر تأثیرگذاری فرهنگ ایران و کمک به حفظ و تقویت میراث فرهنگی در جغرافیایی گستردهتر است.
بر اساس تعریف یونسکو، میراث ناملموس شامل آداب، مهارتها، هنرهای سنتی، آیینها و روشهای تولید است که از نسلهای پیش به ما رسیده و همچنان در زندگی امروز نقش دارند. یک فرش ایرانی، تنها یک شیء فیزیکی نیست، بلکه حاصل دهها نسل تجربه در بافت، رنگرزی و نقشپردازی است که حافظه و روایت زندگی مردم را در خود جای داده است.
وقتی فرش ایرانی در تصویر یک چهره جهانی ظاهر میشود، تاریخ و فرهنگ ایرانی به شکلی غیر مستقیم اما قدرتمند به جهان معرفی میشود. استفاده سلبریتیها از فرش دستباف، ظروف سنتی، گلاب ایرانی و بازیهایی مانند تختهنرد، تداوم میراث ناملموس در مقیاس جهانی است و باعث میشود این مهارتها و سنتها دوباره مورد توجه قرار گیرند.
این عناصر معمولاً به دلیل انتقال حس گرما، اصالت و پیوند با فرهنگهای قدیمی، انتخاب میشوند. واکنشهای مثبت کاربران ایرانی به این تصاویر، نشاندهنده نیاز به دیده شدن در سطح جهانی و شنیده شدن نام ایران در فضایی غیر سیاسی و غیر خبری است.
این نمادها یادآور خانههای قدیمی، مهمانیها و خاطرات خانوادگی ایرانی هستند و باعث ایجاد غرور فرهنگی در میان ایرانیها میشوند. در دنیایی که فرهنگها به سرعت درهم میآمیزند، هر نماد اصیلی که از ایران دیده شود، یادآور ریشهها و هویت است.
مدیریت صحیح این هیجان مقطعی میتواند به حرکتی بلندمدت در جهت حفظ میراث فرهنگی و تقویت برند ایران تبدیل شود. فرهنگ، برخلاف سیاست، میتواند بدون مرزبندی، از دل خانهها و زندگی روزمره سر درآورد و میان مردم جهان ارتباط برقرار کند.
با این حال، در حالی که نمادهای ایرانی در خانه سلبریتیها دیده میشود، صادرات فرش ایرانی کاهش یافته و بخش بزرگی از بازار سنتی آن آسیب دیده است. تختهنرد نیز مدتی در فهرست کالاهای ممنوعه صادرات بود و گلاب ایرانی تحت فشار رقابت با کشورهای عربی قرار دارد.
این تناقض میتواند به فرصت تبدیل شود. وقتی فرش یا گلاب ایرانی در حال ورود به سبک زندگی چهرههای جهانی است، نشاندهنده ظرفیت بالای بازار جهانی برای این محصولات است. اگر در سیاستهای فرهنگی و اقتصادی کشور این واقعیت درک شود، میتوان از موج توجه به فرهنگ ایرانی در شبکههای اجتماعی استفاده کرد، صادرات کالاهای فرهنگی را تقویت کرد و برند ایرانی را جهانی کرد.
پست بلا حدید میتواند فرصتی نمادین برای بازخوانی، حفظ و تقویت میراث فرهنگی ایران در سطح جهانی باشد.