چشم طمع ترامپ به نفت ونزوئلا؛ انگیزههای پنهان واشنگتن از فشار بر کاراکاس
ونزوئلا با دارا بودن ذخایر عظیم نفتی بالغ بر ۳۰۳ میلیارد بشکه، بزرگترین منطقه شناخته شده نفت خام در جهان به شمار میرود. این میزان حدود یک پنجم ذخایر جهانی نفت است. با این حال، تولید نفت این کشور به دلیل تحریمهای بینالمللی و بحران اقتصادی، به شدت کاهش یافته است.
دولت آمریکا از سال ۲۰۰۵ ونزوئلا را تحریم کرده است و در سال ۲۰۱۹، تمام صادرات نفت خام به آمریکا از شرکت نفت دولتی «پترولیوس دی ونزوئلا» را متوقف کرد. اگرچه جو بایدن، رئیسجمهور پیشین آمریکا، در سال ۲۰۲۲ به شرکت شورون مجوز فعالیت در ونزوئلا را اعطا کرد، اما ترامپ در مارس گذشته این مجوز را لغو کرد.
آمریکا برای تولید برخی از محصولات در فرآیند پالایش، از جمله دیزل، آسفالت، سوخت کارخانهها و سایر تجهیزات سنگین به نفت خام سنگین، مانند نفت ونزوئلا، نیاز دارد. در همین راستا تولید دیزل در سراسر جهان با کمبود عرضه مواجه است و این موضوع تا حدی به دلیل تحریمهای اعمال شده بر نفت ونزوئلا است.
بر اساس آمار اداره اطلاعات انرژی آمریکا، ایالات متحده از سپتامبر گذشته، روزانه ۱۰۲ هزار بشکه از ونزوئلا نفت وارد کرده است. این رقم ونزوئلا را دهمین کشور صادر کننده نفت به آمریکا قرار میدهد.
تحلیلگران معتقدند که نزدیکی جغرافیایی و قیمت نسبتاً ارزان نفت ونزوئلا، این کشور را به منبعی جذاب برای آمریکا تبدیل کرده است. همچنین، بیشتر پالایشگاههای آمریکایی برای فرآوری نفت سنگین ونزوئلا ساخته شدهاند و در استفاده از آن بسیار کارآمدتر هستند.
به نظر میرسد که آمریکا با سرنگونی دولت مادورو در ونزوئلا، قصد دارد این کشور را به منبعی بزرگ برای تامین نفت خود تبدیل کند. این اتفاق میتواند فرصتهایی را برای شرکتهای نفتی غربی فراهم کند و به آمریکا در مقابله با افزایش قیمتها کمک کند.
همچنین، افزایش ظرفیت تولید نفت ونزوئلا میتواند جایگزینی برای متحدان آمریکا جهت بی نیازی از نفت روسیه فراهم کند و اقتصاد روسیه را تضعیف کند.
گوستاوو پترو، رئیسجمهور کلمبیا نیز در گفتگوی اختصاصی با سی ان ان گفت: «نفت» هسته اصلی مسئله است. من فکر میکنم این هدف ترامپ است.