استان مرکزی میزبان همایش ملی امیرکبیرشناسی

وی افزود: امیرکبیر نه از خاندانهای درباری بود و نه با ثروت و قدرت بزرگ شد بلکه فرزند یک کارمند جزء بود که با استعداد، پشتکار و نظم ایرانی اما تفکر جهانی، پلهپله بالا آمد و خود را به جایی رساند که سرنوشت یک کشور در دستهایش قرار گرفت به طوری که اقدامات امیرکبیر همچون تأسیس دارالفنون، انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه، اصلاح مالیه، ساماندهی ارتش، برخورد با فساد و قطع وابستگی دولت به بیگانگان، تنها تصمیمات یک نخستوزیر نبود؛ بلکه طرح یک ایران تازه بود، ایرانی که قرار بود از دل جهل، فقر و عقبماندگی بیرون بیاید و روی پای خود بایستد.
حاجعلی بیگی تصریح کرد: با این حال اقدامات اصلاحی امیرکبیر دشمنانی ساخت که نه با منطق، بلکه با حذف فیزیکی پاسخ میدادند و چنین شد که تاریخ ایران یکی از بزرگترین فرصتهای خود را در حمام فین کاشان از دست داد.
فرماندار شهرستان اراک با اشاره به برنامه های استان مرکزی در سالروز شهادت امیرکبیر اظهار کرد: در راستای بزرگداشت سالروز شهادت امیرکبیر نشستی با مسئولان جرایی و متخصصان فرهنگی و تاریخ شناسی استان داشتی که در این جلسه ممقرر شد همایش ملی «امیر شهید، نماد تدبیر، منادی وفاق» به مناسبت سالگرد شهادت میرزا تقیخان امیرکبیر، در بیستم دیماه، در استان مرکزی برگزار شود.
وی افزود: این همایش در دو بخش اصلی شامل همایش اصلی در سالن همایشهای پیامبر اعظم(ص) استانداری مرکزی با حضور چهرههای ملی و استان، یعنی برنامههای زادگاه محور در روستای هزاوه، شامل یادواره شهدا و ادای احترام به امیرکبیر برگزار خواهد شد.
گفتگو|اگر امیرکبیر بود امروز ایران کجا بود؟ پاسخی به یک «اگر» بزرگ تاریخ+فیلم
فرماندار اراک با اشاره به اهمیت معرفی و جایگاه روستای هزاوه اظهار کرد: روستای هزاوه در شهرستان اراک، یکی از کانونهای مهم تاریخ معاصر ایران است؛ نقطهای که با وجود جایگاه برجستهاش در حافظهٔ ملی، همچنان کمتر از آنچه شایسته است معرفی و شناخته میشود و اهمیت این روستا تنها در آن نیست که میرزا تقیخان امیرکبیر، یکی از تأثیرگذارترین رجال دوران قاجار و بنیانگذار اصلاحات نوین در ایران، در آن دیده به جهان گشود؛ بلکه در این است که هزاوه میتواند به عنوان یک ظرفیت فرهنگی و تاریخی، سهمی در ارتقای شناخت عمومی و توسعهٔ گردشگری ایفا کند.
حاجعلی بیگی خاطرنشان کرد: هزاوه، بهعنوان زادگاه یکی از بزرگترین رجال تاریخ ایران، شایستهٔ توجه و برنامهریزی در سطح ملی است. این روستا ظرفیت آن را دارد که به نمادی از پیوند میان تاریخ، هویت و توسعهٔ فرهنگی تبدیل شود؛ اما تحقق این امر مستلزم نگاه راهبردی، سرمایهگذاری مستمر و همکاری میان نهادهای فرهنگی، گردشگری و مدیریتی است.