آلودگی هوا، آموزش روی هوا!
در واقع این مهم بیانگر این است که در اسناد آموزشی و همچنین سیاستگذاریها به هیچ وجه موضوع آموزش مجازی به عنوان یک اولویت در دستور کار قرار نمیگیرد و همین امر سبب میشود تا در مواقع تعطیلی با سیاستگذاری یهویی روبرو باشیم و امر آموزش نزدیک به تعطیل باشد و تنها پیکرهای از آموزش رخنمایی میکند و این امر قطعا کودکان مقطع ابتدایی را دچار خسران اساسی در حوزه آموزش و یادگیری میکند.
با توجه به شیوع آنفلونزا و همچنین مبحث مهم کمبود انرژی و از سوی دیگر آلودگی هوا در شهری همچون مشهد بنظر میرسد که این تعطیلیها حداقل تا پایان پاییز مجددا تمدید و تکرار گردد و باید از اکنون تمهید اساسی برای دفعات بعد اندیشیده شود؛ البته که زمزمههایی در مورد تلویزیون آموزشی به عنوان جانشین و یا مکمل آموزش اینترنتی شده اما آن نیز در حد فرض است و در حال حاضر باید عنوان کرد در صورت تداوم آلودگی هوا؛ شرایط آموزشی نیز روی هوا است.
معلم ناراضی؛ والدین ناراضی
اما نکته جالب ماجرا این است که هر دو سوی این مهم از سیستم آموزش آنلاین البته با استدلالهای متفاوت ناراضی هستند.با چند معلم هم کلام شدم همه آنها حرف مشترکی داشتند؛ عنوان کردند که والدین تصور میکنند ما از این سیستم راضی هستیم در حالیکه برای ما نیز مصائب زیادی دارد و مهمترین نکته این است که آموزش هم صعب است و هم کیفیت پایینی دارد و عملا دانشآموزان نیز فراگیری پایینی دارند و تمام مشکلات متوجه معلم است.
نگاه والدین اما متفاوت است و از جهتی شبیه معلمان اما با ادبیات دیگری؛ آنها نیز معتقدند کیفیت آموزش بسیار پایین است و بار عمده بر دوش والدین است زیرا عملا از کلاس مجازی چیزی عاید بچهها نمیشود.
چه باید کرد؟
سوالی که پیش میآید این است که با توجه به تجارب پیشین قبل و همچنین محتمل بودن تعطیلی مدارس در ماههای آتی آیا آموزش و پرورش آسیبشناسی در این حوزه صورت داده است یا خیر؟ مشاهدات بیانگر این است که کیفیت آموزش مجازی در تمامی تجارب قبلی الگوریتم مشابهی داشته و بعضاً نیز نزولی بوده و باید در این زمینه تمهید متفاوتی اندیشیده شود.
یادداشت از حسین احمدی زاده کارشناسی آموزشی، تربیتی