وقتی زعفران دشمن زنگار میشود؛ روایت یک دانش ایرانی که جهان نداشت
علیرضا نعمتی، پژوهشگر حوزه گردشگری فرهنگی در این نشست تخصصی، با نگاهی نو به ظرفیتهای فنی، روایی و فرهنگی نسخ خطی بر نقش بیبدیل این میراث در تقویت گردشگری فرهنگی، ارتقای سواد میراثی نسلهای جدید و بازآفرینی هویت ملی تأکید کرد.
وی با تأکید بر اهمیت بهرهگیری از میراث مکتوب در توسعه گردشگری فرهنگی به نقش این گنجینههای تاریخی در ارتقای سواد میراثی بهویژه در میان نسلهای جدید مانند نسل Z و آلفا پرداخت.
پژوهشگر حوزه گردشگری فرهنگی با اشاره به چالشهای هویتی در جامعه امروز، میراث مکتوب را یکی از مهمترین ابزارهای بازشناسی و بازآفرینی هویت فرهنگی دانست.
نعمتی با ذکر نمونهای از پژوهش 12اله ماندانا کشلی، رئیس موزه هنرهای اسلامی مالزی، درباره ماندگاری رنگ سبز در نگارههای ایرانی بیان کرد: ایرانیان با افزودن زعفران به زنگار، خاصیت خورندگی آن را خنثی کردهاند؛ دانشی که در همان دوران در هیچکجای جهان شناختهشده نبود، این ظرفیت فنی میتواند بهعنوان جاذبهای برای تورهای تخصصی در حوزه مرمت و نگهداری اسناد تاریخی مورد استفاده قرار گیرد.
وی در ادامه تصویرسازی از متون کهن را دومین محور مهم دانست و با اشاره به ظرفیتهای بینظیر تذکرهالاولیای عطار نیشابوری گفت: در این متون، جهانی پررمز و راز ترسیم شده که میتواند الهامبخش روایتسرایی، انیمیشنسازی و تولید محتوای فرهنگی باشد، جهانی که در آن مردگان سخن میگویند، درخت انار آواز میخواند و خانه کعبه به پیشواز زائر میرود.
پژوهشگر حوزه گردشگری فرهنگی به روند مغفولمانده تبدیل منابع فرهنگی به جاذبههای گردشگری اشاره کرد و افزود: در کشور ما بیش از 80 درصد منابع فرهنگی از جمله میراث مکتوب، ملموس و ناملموس حتی برای مردم همان منطقه ناشناختهاند که اگر این منابع بدون طی فرآیند تبدیل به میراث و ایجاد حس تعلق مستقیماً بهعنوان جاذبه معرفی شوند نهتنها اثربخش نخواهند بود بلکه ممکن است به اصالت آنها آسیب وارد شود.
نعمتی با ابراز امیدواری نسبت به اهتمام مسئولان فرهنگی بر لزوم طراحی الگوهای بومی برای بهرهبرداری از میراث مکتوب در گردشگری فرهنگی تأکید کرد و گفت: این میراث نهتنها حافظ هویت ماست بلکه میتواند پلی باشد میان گذشته و آینده، میان فرهنگ ما و جهان.