یادداشت| روزی که جهان از نو متولد شد

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از کرج، صدیقه صباغیان، فعال رسانه‌ای به مناسبت سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) و روز مادر و زن در یادداشتی آورده است: در تاریخ بشریت، روزهایی هست که تنها یک مناسبت نیستند، بلکه خودشان آغازی دوباره، نفسی تازه برای جهان و طلوعی از جنس نور هستند.

ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) نیز یکی از همان روزهاست؛ روزی که آسمان، به احترام زنی برخاست که خداوند او را کوثر نامید؛ سرچشمه‌ای که مهربانی از دامانش جاری شد و عظمت مادر بودن در نجابتش معنا گرفت. فاطمه (س)، تنها یک نام نیست؛ مفهومی است که وقتی بر زبان می‌آید، دل‌ها آرام می‌گیرند و جهان از آشوب‌هایش دور می‌شود.

زهرا (س) مکتب و مدرسه‌ای است که در آن، عشق با عبادت آمیخته شده و مادر بودن با ایستادگی، شجاعت و متانت معنا می‌شود. او سرور و الگوی تمام زنانی است که بی‌صدا اما محکم می‌ایستند تا اسلام ناب محمدی جاودان بماند و امروز، روز مادر، روز زن و روزی برای خم‌شدن و بوسیدن دست‌هایی است که با الگوگیری از دخت نبی‌اکرم (ص) همه دردها و رنج‌های روزگار را تحمل کرده اما ایستاده‌اند تا ما نیز به‌عنوان مادر و یک پشت‌وپناه همیشگی به آنها تکیه کنیم.

مادر، چه کلیدواژه زیبایی است برای همه ما؛ همان واژه‌ای است که اگر نبود، زندگی هم معنایی نداشت. همان فرشته‌ای است که خداوند بی‌آنکه بال بدهد، به زمین فرستاد. همانی است که تمام عمرش را تکه‌تکه بر لبخند ما خرج کرد و شب‌های بی‌پایان را بیدار ماند تا ما آرام بخوابیم؛ همانی که حتی وقتی نمی‌گفت، نگاهش وردی از دعا بود و آغوشش پناه تمام لحظه‌های ترس.

اما در میان همه مادران، گروهی هستند که صبرشان از جنس دیگری است؛ مادرانی که قامتشان از دلتنگی خم شده، اما دلشان هنوز به آسمان روشن است؛ مادران شهدا را می‌گویم. همان‌هایی که سال‌هاست فرزندشان را به آغوش خاک سپرده‌اند، اما هنوز هر شب سایه قدم‌هایش را در راهرو خانه جست‌وجو می‌کنند. مادرانی که قاب عکس فرزندانشان را بر سینه می‌فشارند و با لبخندهای خشک‌شده بر عکس، لبخند می‌زنند اما هم‌زمان اشکی هم بر گونه‌هایشان سرازیر می‌شود.

برخی از این مادران هم سال‌هاست چشم‌انتظار نامه یا دست‌خطی و یا پوتین و پیراهنی هستند که نشانی از فرزندشان باشد. گاهی با خود می‌گویند: پسرم زنده است، اما در جایی که چشم من نمی‌بیند؛ دلم می‌داند… بسیار هستند مادرانی این‌گونه که نامشان در هیاهوی دنیا گم شده، اما ایثارشان روشن‌ترین چراغ زندگی برای نسل‌های گذشته، امروز و آینده است.

امروز، روز مادران معلمی است که با دست‌های خسته، برای فرزندان خود درس امید می‌نویسند؛ مادران کارگری که دستانشان ترک برداشته اما قلبشان پر از رویای فردای فرزندانشان است؛ مادران پرستاری که مادرانه و دلسوزانه کنار بستر بیماران ساعت‌ها می‌مانند و نفس‌هایشان را می‌شمارند و نبضشان را می‌گیرند تا حیاتی دوباره به آنها ببخشند؛ مادران تنهایی که سال‌هاست هم پدرند و هم مادر، سال‌ها خون‌دل خوردند اما لبخند از لبانشان پاک نشد و امروز روز تبریک به همه این مادران است.

روز مادر و روز زن، روزی برای گفتن یک تشکر ساده نیست؛ روز سجده دل است؛ سجده در برابر مقامی که خداوند در قرآن آن را پس از احترام به خویش قرار داد. روزی برای یادآوری این حقیقت که اگر دنیا هنوز سرپا ایستاده، به برکت دستان مادران است. پس در این روز مبارک، دل‌هایمان را به نور ولادت حضرت زهرا (س) روشن می‌کنیم.

در این روز آرام زیر لب می‌گوییم: خدایا به احترام مقام فاطمه (س)، سایه مادرانمان را از سرمان کوتاه نکن و آن‌هایی هم که به دیار باقی شتافته‌اند، از رحمت خود به آنها بچشان. خدایا اشک چشم‌انتظاران را به لبخند تبدیل و قلب تمام زنانی را که در سکوت، قهرمانانه ایستادند تا زندگی را بسازند، از نور و آرامش خود سرشار گردان.