توقیف نفتکش ونزوئلا؛ هزینهای بیشتر برای آمریکا تا کاراکاس
به گزارش بخش اقتصاد وبانگاه بر اساس دادههای منتشرشده در ایسنا، آمریکا در اقدامی هماهنگ با نهادهای مختلف از جمله اداره تحقیقات فدرال، یک نفتکش را به اتهام حمل نفت تحریمشده ونزوئلا در سواحل این کشور توقیف کرد. این اقدام با واکنشهای متفاوتی روبرو شده است.
در حالی که این عملیات به عنوان ضربهای قاطع به جریانهای غیرقانونی نفت معرفی شده است، ونزوئلا آن را «دزدی دریایی دولتی» خوانده و در داخل آمریکا نیز انتقاداتی به این اقدام وارد شده است. برخی از قانونگذاران آمریکایی هشدار دادهاند که این اقدام میتواند به تشدید تنشها منجر شود. رند پال، سناتور جمهوریخواه، این اقدام را «بسیار شبیه آغاز یک جنگ» توصیف کرده است. کریس کونز، سناتور دموکرات نیز ابراز نگرانی کرده است که دولت ترامپ، ناخواسته آمریکا را به سمت جنگ با ونزوئلا سوق دهد.
دکتر سریل ویدرشوون، کارشناس بازار انرژی در اویل پرایس، معتقد است که توقیف نفتکش، نشانه دیگری از تفکری است که به امنیت انرژی ملی و غرب آسیب میزند. به گفته وی، این اقدام مورد استقبال نومحافظهکارانی قرار گرفته است که سالها سیاست ونزوئلا را به صحنهای برای نمایشهای سیاسی تبدیل کردهاند.
منتقدان این اقدام بر این باورند که چنین اقداماتی، هیچ دستاورد استراتژیکی به همراه نداشته و ونزوئلا را بیشتر به سمت چین و روسیه سوق داده، زنجیرههای تامین را مختل کرده و نوسانات جهانی را افزایش داده است. در حال حاضر، چین بین ۵۵ تا ۹۰ درصد از صادرات نفت ونزوئلا را دریافت میکند و محمولههای ارسالی به این کشور در نوامبر ۲۰۲۵ به بالاترین سطح از اواسط سال ۲۰۲۳ رسیده است. همچنین، میعانات گازی ایران و نفتای روسیه به عنوان رقیقکنندههای اصلی برای نفت سنگین ونزوئلا عمل میکنند.
توقیف اخیر نفتکش نیز از این الگو پیروی میکند و دسترسی غرب را محدود میکند، در حالی که خریداران ثابت در پکن و سایر کشورها به کار خود ادامه میدهند. تاثیر این اقدام بر آمریکا فوری و قابل پیشبینی خواهد بود. ورود به یک نفتکش در دریا، در حالی که منابع جهانی محدود بوده و قیمتها ناپایدار هستند، نمیتواند از منافع آمریکا محافظت کند.
حدود ۹۰ درصد از نفت ونزوئلا که به آمریکا وارد میشود، به منطقه گلف کاست میرود و بازار جایگزینها محدود است. اختلال در واردات این نفت، پالایشگاهها را مجبور میکند به منابع دورتر و گرانتر روی آورند که این امر، هزینهها را افزایش میدهد و در نهایت، بر قیمتهایی که خانوارهای آمریکایی میپردازند، تاثیر میگذارد.
تحلیلگران هشدار دادهاند که کاهش قابل توجه در عرضه نفت ونزوئلا به آمریکا، پالایشگاههای گلف کاست را با کمبود شدید نفت خام سنگین مواجه خواهد کرد و با توجه به مشکلات تولید در مکزیک و محدودیتهای جریان نفت کانادا، جایگزینهای محدودی وجود خواهد داشت.
تنشها در نزدیکی ونزوئلا میتواند واردات حیاتی نفت خام از سرمایهگذاریهای مشترک شورون را به خطر بیندازد و باعث افزایش مجدد قیمت سوخت شود. این اقدام، بیشتر شبیه یک دزدی دریایی بینالمللی است که خطوط تامین غرب را تضعیف میکند.
آمریکا با ادعای اختیارات قانونی که در اختیار ندارد، با خطر ایجاد رویهای خطرناک روبرو است که کشورهایی مانند چین و روسیه از آن سوءاستفاده خواهند کرد و ثبات بلندمدت را تضعیف خواهند کرد.
به جای مصادره غیرقانونی، همکاری پایدار میتواند امنیت انرژی آمریکا را تضمین کند و سیاستگذاران را به حمایت از تعامل به جای درگیری ترغیب کند.
توقیف نفتکش ممکن است عدهای را در واشنگتن خشنود کند، اما آمریکا را از ثبات استراتژیک دورتر میکند. برای حفظ منافع خود در نیمکره غربی، آمریکا باید از رفتار کردن مانند یک کشتی خصوصی دست بردارد و به بازسازی روابط تجاری و دیپلماتیک اقدام کند.