تلاش ترامپ برای تسلط بر گرینلند؛ نماد بازگشت سیاستهای یکجانبهگرایانه آمریکا
به گزارش بخش بینالملل وبانگاه بر اساس دادههای منتشرشده در خبرگزاری مهر، بازگشت نام گرینلند به صدر دستورکار سیاست خارجی آمریکا با ادبیاتی توسعهطلبانه، زنگ هشدار جدی برای اروپا و نظام بینالملل به صدا درآورده است.
گرینلند که تا چند دهه پیش منطقهای دورافتاده تلقی میشد، امروز به دلیل تحولات اقلیمی و رقابت بر سر منابع طبیعی، به نقطهای کلیدی در ژئوپلیتیک قرن بیستویکم تبدیل شده است.
تصمیم ترامپ برای تعیین نماینده ویژه به گرینلند، اقدامی نمادین اما معنادار است که مقامات دانمارکی آن را مداخلهجویانه توصیف کردهاند.
واکنش دانمارک به تحرکات آمریکا سریع و قاطع بود. مقامات این کشور با تأکید بر اینکه «گرینلند فروشی نیست»، مرز روشنی میان همکاری مشروع و دخالت غیرقانونی ترسیم کردند.
تحلیلگران سیاسی، سیاست ترامپ در قبال گرینلند را احیای عملی «دکترین مونرو» ارزیابی میکنند که در قرن نوزدهم برای توجیه سلطه آمریکا بر حوزههای پیرامونی شکل گرفت.
منابع طبیعی گرینلند از جمله عناصر کمیاب و فلزات استراتژیک، نقش تعیینکنندهای در تحرکات آمریکا دارد. این منابع برای صنایع فناوری پیشرفته و بخش نظامی اهمیت حیاتی دارند.
پرونده گرینلند شکافهای عمیق روابط آمریکا و اروپا را آشکار کرده و ممکن است به نقطه عطفی در بازتعریف روابط فراآتلانتیک تبدیل شود.